Weekendowy wypad z Delhi: Ranthambhore

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Antyczny kamień rozpadł się pod moim uściskiem i odbił się od fortu Ranthambhore do rozległego, zakurzonego lasu poniżej. Wszedłem do szkieletu domu połamanego przez korzenie drzew i stojąc na dywanie z trawy, wyjrzałem przez tysiącletnie okno. Naprawdę, Ranthambhore to czysta magia. Miejsce pełne jest romantyzmu i intrygi - starych ruin zatopionych w korzeniach, czapli dzielących jeziora ze świętymi ludźmi i miliona mitów o Raja Hamir i dni chwały "nie do zdobycia" fortu.

Upadek Ranthambhore Fort, wraz z upadkiem tego w Chittaurgarh, jest jednomyślnie uznawany za przełamanie ducha legendarnie prężnej Radźputów i ustanowienie niekwestionowanego Imperium Mogołów w Indiach. Mieszkańcy nadal odwiedzają tu świątynię Ganesh, podobnie jak ich przodkowie. I tak jak oni, muszą przejść przez lasy tygrysie, aby to zrobić.

Moja pielgrzymka była nieco dłuższa. Opuszczając szaleństwo, mrok i zgiełk Bombaju późnym wieczorem, dotarłem do jasnego światła, zimnego powietrza i czerwonej cegły dworca kolejowego Sawai Madhopur następnego ranka. Po przejściu przez główną bramę pył i piasek ustąpiły miejsca baldachimowi drzew i pokrytemu liśćmi cienia. Moja cygańska koleżanka dodała do tego wrażenia, a przy kasie powitała mnie wszechwiedząca obecność Ranthambhore'a - drzewo pełne langurów. Przeszukując resztki z pikników pielgrzymich, skrzecząc na baczność, koziołkując, popisując się, kołysząc z winorośli, wylądowali z niepokojącymi łomotami na szczytach turystycznych autobusów.

Oddychanie powietrzem tygrysa

Ranthambhore jest popularnym miejscem na wakacje, a zimą często jest w nim mnóstwo hałaśliwych turystów szukających obsesyjnych poszukiwań tygrysów, dla których przejazd przez rezerwę jest jak rozmowa, bardzo głośno, podczas oczekiwania na audiencję u Króla. Trudno nie mieć nadziei na tygrysy, gdy jesteś w Ranthambhore, ale jest coś skażonego tropieniem ich za pomocą walkie-talkie i nękaniem ich nieustanną masą gapiów. Sztuczka polegająca na tym, by wydobyć jak najwięcej z parku, dystansuje się od zgiełku i satysfakcji po prostu oddychając powietrzem tygrysa. Nagle wszystko staje się ekscytujące.

Pierwszego dnia w parku, oglądając kormorany wysychające skrzydłami na nagim drzewie pośrodku jeziora Rajbag, ktoś w następnym pojeździe przysięgał, że dostrzegli tygrysa zaglądającego przez okno ruiny daleko na drugim brzegu. Wszystko wygląda jak tygrys, kiedy rozpaczliwie pragniecie zobaczyć jedno, o którym mówiłem, ale przy ognisku w Ranthambhore Bagh (piękne namiotowe zakwaterowanie) tej nocy, fotograf potwierdził doniesienia o młodej tygrysicy ukrywającej jej młode. Następnego dnia z powrotem w tym samym miejscu, podczas gdy sambrzący jeleń w wodzie, muszę przyznać, że mam pasy na mózgu. Około kwadransa później, bez wyraźnego powodu, sambar wynurzył się z jeziora, poroże obrosły roślinnością i odleciał. Tygrysica matka zaczęła jej leniwy ruch w moją stronę na długo zanim ją zauważyłem. Przemierzając skrawek ziemi w wodzie - dosłownie wybieg przez jezioro - zatrzymała się zaledwie o rzut kamieniem od mojego zaparkowanego pojazdu, przykucnęła i zaczęła pić. Wystarczająco blisko, by zobaczyć, jak drżą jej wąsy, uderzenie jej płaskiego różowego języka o wodę było jedynym dźwiękiem, jaki słyszałem z tego, co wydawało się być wiecznością.

W końcu przekroczyła ścieżkę przed nami i ruszyła przed siebie, pozwalając nam podążać za nią w naszym pojeździe przez co najmniej 20 minut w dół drogi, po czym zniknęła w liściach. Tygrysy, mój przewodnik poinformował mnie, jak chodzenie po nieodróżnionych drogach Departamentu Leśnego, ponieważ są miękkie na łapach. Co odkryłem, co sprawia, że obserwacje tygrysa są niewiarygodne.

Polowanie się rozpoczęło

Polowanie jest lekko zirytowane, gdy sześć pojazdów blokujących ścieżkę przede mną następnego ranka, byłem zmuszony dołączyć do walki, czekając na obiecanego tygrysa (wskazówka od leśnego strażnika). Nie było sposobu, żeby jakieś dzikie zwierzę pojawiło się z tymi ludźmi, pomyślałem. Myliłem się. Nie tylko tygrys się pojawił, był na polowaniu. Wślizgując się cicho w wysoką trawę tuż przy drodze, przykucnął i czekał. Nie było ofiary, o ile ktokolwiek mógł ją zobaczyć, ale wkrótce pojawił się żałosny skowyt, natychmiast udaremniony. Kilka minut później wyszedł piękny drapieżnik, niezdarnie ciągnąc za sobą wzdłuż szyi tak samo duży jak on sam cheetal. Tam, tuż przy drodze z widokiem kilkudziesięciu oszalałych Homo sapiens, usiadł i przysypany trawą, zaczął ucztować.