Zobacz mnie, jeśli potrafisz - Simlipal Tiger Reserve

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Późne popołudniowe słońce gra w chowanego w ciemnej dżungli. Gęsty baldachim drzew pozwala tylko wąskim paskom złotych promieni słońca padać na ziemię. Wokół panuje niesamowita cisza, przerywana tylko szumem naszego pojazdu. Jesteśmy tylko kilka kilometrów od punktu kontrolnego Pithabata, punktu wejścia do rezerwatu, ale wydaje nam się, że jesteśmy już dość daleko od ludzi i miejsc. To wspinaczka pod górę, a gdy nasz jeep pokonuje serpentynowe zakręty, traktujemy nas jak panoramę równin i przyległych wzgórz.

Zieleń jest przytłaczająca - wysokie majestatyczne drzewa sięgają nieba, ich gałęzie rozpościerają się z gejowskim porzuceniem. Gęste pnie niektórych drzew zawstydzałyby nawet bogato rzeźbione filary pomników - udekorowane tak jak z naturalnymi grawerami (robione przez robaki, jak nam powiedziano), podczas gdy inne mają splecione na nich pnącza.

Grupa małp, samotny ptak i wiewiórka są jedynymi zwierzętami, które widzimy przed dotarciem do domu bitwy w Bhajam Check Post. Decydujemy się tu rozciągnąć nogi. Rozglądamy się po domu bitów - jest to niewielka, cynowo-cementowa konstrukcja z okopem do biegania, dla ochrony przed dzikimi zwierzętami. W lesie jest wiele podobnych domów bitumicznych, które później odkrywamy.

Popołudniowe słońce blaknie, a nasz przewodnik namawia nas do wznowienia naszej podróży. Nasz dom wypoczynkowy znajduje się jeszcze o godzinę drogi i powinniśmy być tam przed zmrokiem, ponieważ w nocy jazda w sanktuarium jest zabroniona. Po krótkiej jeździe nasz jeep zwalnia, a kierowca pokazuje nam drogę do przodu. Stado dzików przechodzi przez ścieżkę, a młodzi biegną, by dogonić swoją matkę.

Natrafiamy na rozproszone plemienne wioski. Mocny zapach dojrzałego ryżu, dym z małych ognisk kuchennych i widok rolników powracających z pola z pęczkami rondli przenoszą nas do innego świata. Nasz przewodnik wspomina, że ten odcinek lasu jest obszarem słoni, ponieważ jumbos często przychodzi na święta. Ale słonie wymykają się spod kontroli, a po kilku minutach jazdy pod górę docieramy do Rezydencji Barehipani, gdzie mamy się zatrzymać na noc.

Jest zupełnie ciemno, a ryk wodospadu jest pierwszym dźwiękiem, który słyszymy, gdy się rozpalamy. Rozmawiamy ze starym stróżem, który nas opętał wieloma tygrysimi opowieściami. Simlipal Tiger Reserve słynie z tygrysiej populacji (101 według ostatniego spisu ludności, choć ta liczba jest przedmiotem debaty) i zastanawiamy się, czy uda nam się dostrzec królewskiego tygrysa bengalskiego. Strażnik zdecydowanie odpowiada negatywnie. Tygrysy pozostają głęboko w dżunglach, w obszarze rdzenia i nie widziano ich w tych częściach przez bardzo długi czas. Po pysznym obiedzie gorących rotis i curry, wycofujemy się do naszych pokoi i ryk tryskającej wody kołysze nas do snu. Następnego ranka wstajemy wcześnie. W ciemnych godzinach poranka zajrzyjmy przez okna, by spojrzeć na Wodospad Barehipani. Dom z bali (odpowiednio nazwany Fall View, uważany za zmodyfikowaną wersję domu z bali używanego przez lokalnego króla podczas shikaru) jest strategicznie zlokalizowany, aby umożliwić odwiedzającym wspaniały widok na wodospad i wzgórza.

Nasz pierwszy przystanek znajduje się w dolinie Nawana, która wygląda bosko w porannym słońcu. Odpoczywamy chwilę na zachwycającym Jamboo Bridge i jedziemy do wodospadu Joranda przez pola i małe wioski. Podczas podróży powrotnej z Jorandy zauważamy małe stado jeleni, które przecina naszą ścieżkę, czeka chwilę na poboczu, jak gdyby nam się udawało, a następnie skacze w zarośla.

Chahala jest naszym następnym celem. Położony w centralnej części, jest to prawdopodobnie miejsce najczęściej odwiedzane przez turystów. Położony na dużej polanie otoczonej rowem po jednej stronie i płotem po drugiej jest idealnym miejscem do obserwacji zwierząt. Pobliskie lizawki soli przyciągają zwierzęta; możesz również zobaczyć je ze strażnicy. Nasze czuwanie na wieży tego wieczoru jest nagradzane pojawieniem się dużego stada żubra. Dwa dni na łonie natury i niechętnie opuścimy te piękne okolice. Czas jednak wrócić i staramy się cieszyć ostatnią godziną jazdy w lasach. Zanim dotrzemy do posterunku w Tulasibani, zatrzymujemy się w pobliżu strumienia i łąki w miejscu zwanym Jamuani. Pola ryżowe i złote żółte pola gorczycy rozprzestrzeniały się wokół nas. Pożegnaliśmy się z Simlipalem i przeczytałem słowa umieszczone na bramie: "Tygrys wzywający U, odwiedź mój dom ponownie i zobacz mnie, jeśli potrafisz!" Zgodnie z tymi słowami, na pewno będziemy musieli wrócić, aby zobaczyć wielkiego kota w jego legowisku.

O grze Simlipal Tiger Reserve

Simlipal Tiger Reserve to gęsty pagórkowaty las o powierzchni ponad 2750 km2. Jest częścią Mahanadyjskiego Regionu Biogeograficznego, a lasy objęte są biotyczną prowincją płaskowyżu Chhotanagpur. Miejscowa legenda głosi, że las prawdopodobnie wywodzi swoją nazwę od drzew Simul, które znane są z atrakcyjnych czerwonych kwiatów. Jest tu kilka wysokich szczytów górskich, takich jak Khairiburu (1,178 m) i Meghasani (1,158 m). Przez te lasy przepływa siedem głównych rzek i ich dopływów, a niektóre z nich mają krokodyle i mahsery.Statystyki pokazują, że istnieje 1076 gatunków roślin, 231 gatunków ptaków, 42 gatunki ssaków, 29 gatunków gadów i 12 gatunków płazów. Lasy zawierają florę i faunę, niektóre z nich należą do kategorii zagrożonych w Czerwonej Księdze IUCN (Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Zasobów Narodowych).

The Simlipal Tiger Reserve objęto planem ochronnym Project Tiger w 1973 r., a część obszaru rdzenia została ogłoszona sanktuarium w 1979 r. Cały region, w tym strefa buforowa i obszary przyległe, znany jest jako Rezerwat Biosfery Simlipal. W obrębie Simlipal znajduje się wiele plemiennych wiosek, a większość z nich znajduje się na obrzeżach rezerwatu. Obecność tych wiosek jest jednym z powodów, dla których Simlipal nie został jeszcze uznany za Park Narodowy. Problemem jest wypas zwierząt gospodarskich, podobnie jak pożary lasów, zwykle spowodowane przez nieczułość istot ludzkich. Niektórzy członkowie rdzennej społeczności (plemiona znalezione w regionie obejmują Khola, Santhal i Mankadia) oddają się masowym polowaniom jako rytuałowi.

Szybkie fakty

Państwo: Orissa

Lokalizacja: w dystrykcie Mayurbhanj w północnej części stanu, w pobliżu granicy z Bengal-Bihar, 22 km od najbliższego miasta Baripada Odległości 270 km N od Bhubaneswar, 262 km na SW od Kalkuty

Droga z Bhubaneswar NH5 do Baripady przez Baleshwar; leśna droga do Pithabata Route z Kalkuty NH6 do Jashipur przez Panskurę i Kharagpur; leśne drogi do Gudgudia / Chahala

Kiedy jechać: Rezerwat jest otwarty w przybliżeniu od 1 listopada do 15 czerwca. Idealny sezon na wizytę jest od listopada do lutego. Noce mogą być zimne, więc nosić ciepłe ubrania i koce Najlepsze obserwacje zwierząt są w kwietniu-maju; w tym czasie kwitną dzikie kwiaty i storczyki

Idź tam na Słonie, lamparty, tygrysy

o autorze

Sarojini Nayak jest niezależnym dziennikarzem, pisarzem, felietonistą z siedzibą w Bhubaneswar. Jej zainteresowania obejmują szeroki zakres dziedzin, w tym sztukę, kulturę, środowisko, rozwój i kobiety.