The Aravali Retreat- Sariska National Park

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

W ciągu ostatniego stulecia Sariska cieszył się wspaniałą reputacją jednego z nielicznych parków dzikich zwierząt w Indiach, które gwarantowały obserwacje tygrysów. W rzeczywistości, dzięki imponującej populacji tygrysów, że Sariska początkowo miała zapewnioną ochronę przez niegdysiejsze państwo Alwaru, ziemie te były niegdyś polowaniem na szczęśliwe dla wyzwoleńców rodziny królewskie, które miały kozy przywiązane do tyczek, aby przyciągnąć tygrysy do swoich wycieczek shikarowych. Taka dywersja została przeniesiona do przeszłości, kiedy ochrona stała się modne i Sariska został utworzony rezerwowy Project Tiger. Jak na ironię, dziś Sariska zaczął przedstawiać wszystko, co jest nie tak z wysiłkami Indii w zakresie ochrony lasów, wymowny komentarz na temat zakresu zaniedbania tego pięknego rezerwatu. Na początku 2004 r. Naród obudził się z niedowierzaniem dla wiadomości, że szalone kłusownictwo zmiotło całą tygrysię w Sariskim Parku Narodowym. Pomimo swojej tragedii, Sariska nadal przyczynia się do zachowania bestii, która pozostaje symbolem godnym Indii, za debatę na temat stanu naszych sanktuariów, która rozpoczęła się od Sariska historia jest teraz mocno wpisana w narodową agendę.

Ta niefortunna historia stanowi tło każdej wizyty Park Narodowy Sariska. Jednak historia parku i jego żyjąca dziko żyjąca przyroda nadal są wciągające. Na tym pierwszym wzgórzu płonęły rdzawe liście dhok lub Anogeissus pendula, gdy przekroczysz wzgórze w Dolinę Kalighati. Jest to obramowana liśćmi aleja doks, która wita gościa przy starej bramie prowadzącej do Kankwari, zarośniętej po obu stronach starymi drzewami guler i pilkhan. Jest tam widok eksplozji przepiórek o niebieskich piersiach, głębokich sadzawek Siliberi Nala spływających z Pandupola i orłów rybackich Pallasa, którzy patrzą na zdobycz z pobliskich zimozielonych drzew. Pamięć o sześciu jeżozwierzach, które widzieliśmy podczas wieczornej przejażdżki w pobliżu Umri, i samotnej samotnej indyjskiej pitta w Taraunda późnym wieczorem. Nadal cenię te wspomnienia z moich licznych wizyt w Sariskach.

Moja ostatnia obserwacja tygrysa Park Narodowy Sariska, jeden gorący kwiecień, był na łące tuż za Kalighati. Późnym rankiem, gdy wracaliśmy obok Bhaironghati z podjazdu do Pandupola, zatrzymaliśmy się w pobliżu solnego lizaka, tuż obok Kalighati Chauki. Widzieliśmy langery wspinające się po drzewach na zboczu wzgórza. Wkrótce zaczęli dzwonić. Potem przyszła kolej na sambar ukryty w trawie. Najwyraźniej zbliżał się drapieżnik. Zjechaliśmy ze szczytu wzgórza, żeby nie spudłować zwierzęcia. Wkrótce mogliśmy usłyszeć głośne i imponujące wołanie tygrysa, a potem zobaczyliśmy, jak przechodzi przez drogę za nami, zupełnie obojętny na naszą obecność. Był późny poranek i wydawało się, że śpieszy się, aby dostać się do wodopoju za wzgórzem. Byliśmy wdzięczni za nieskrępowany, wspaniały widok.

To, że nie ma już szansy na taką obserwację, jest przygnębiające. Mimo to zachęcam odwiedzających do korzystania z innych atrakcji i dźwięków lasu Aravalli. Wiem, że wrócę po więcej.

O Parku Narodowym Sariska

Sariska została założona jako Rezerwat tygrysów w 1978 roku. Przed niepodległością rezerwat był częścią dawnego państwa Alwar. W 1955 r. Polowanie, strzelanie, łapanie w pułapkę lub chwytanie dzikich zwierząt było nielegalne. W 1958 r. Rezerwa została przekształcona w sanktuarium, a później również tereny przylegające do sanktuarium. Pierwotne powiadomienie o zasadniczym obszarze rezerwy jako parku narodowego zostało sporządzone w 1982 r. Ostateczne powiadomienie jest nadal w toku, ponieważ kwestie dotyczące granic i praw mieszkańców wsi pozostających w parku jeszcze nie zostały uregulowane. Obszar o powierzchni 866 km2 znajduje się w ramach Projektu Tiger Reserve. W jej granicach znajduje się 16 wiosek dochodowych i związanych z nimi obozów guadasów lub bydła. Półpustynny las Aravalli cierpi z powodu ogromnej presji ludzi i zwierząt gospodarskich. Kłusownicy, którzy zabili Park Narodowy Sariska Tygrysy (zgodnie z raportem Projektu Tygrys, w 1997 r. w rezerwacie znajdowały się 24 tygrysy) otrzymały znaczną pomoc ze strony wieśniaków, którzy chcieli chronić swoje zwierzęta. Ogromna liczba pielgrzymów odwiedzających świątynie w Sariskach również wywierała presję na las.

Gdyby tylko te akry były chronione, te półpustynne lasy mogłyby dobrze wspierać populacje kopytnych (wielbłądy, konie, hipopotamy i inne ssaki roślinożerne) i wykazywać bogatą różnorodność drapieżników.

Szybkie fakty

Stan: Radżastan Lokalizacja Na wzgórzach Aravalli, 35 km od Alwar w północno-wschodnim Radżastanie

Odległości: 249 km na południe od Delhi, 110 km na północny wschód od Jaipur Route z Delhi NH8 do Shahpury via Gurgaon i Behror; droga krajowa do Sariska przez Bairat i Thana Ghazi Route z Jaipur NH8 do Shahpura przez Amer i Chandwaji; droga krajowa do Sariska

Kiedy jechać: Park jest otwarty przez cały rok dla pielgrzymów do Pandupola. Ale podczas opadów jest zamknięta dla odwiedzin dzikich zwierząt. Najwygodniejszym czasem do pokonania jest od listopada do marca, chociaż najlepszy widok przyrody jest w cieplejszych miesiącach

Idź tam; Pamięć o tygrysach (niestety!), Ale jest wystarczająco dużo dzikich zwierząt i historii, by zainteresować turystów

o autorze

Himraj Dang pracował w finansowaniu infrastruktury i rozwoju. Obecnie jest doradcą różnych projektów środowiskowych i inwestycji private equity.