Na terytorium Tygrysa - Bandhavgarh

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Jest listopad i słabe zimowe słońce właśnie zaczęło przeplatać się pod moimi wielkimi warstwami wełniaków. Nasz przewodnik, za kierownicą jeepa, przez chwilę pochylał się nad drzwiami, oglądając duży zestaw odcisków i mrucząc pod nosem. "Gdzieś tu powinien być tygrys" - mówi z niepokojem. Dwadzieścia sekund później jedziemy zakrętem leśnej drogi i kiedy podniosłem wzrok, słyszę, jak mówi: "Tygrys w drodze! Tygrys w drodze!"

Tygrys chodził celowo w dół dokładnie środkiem ścieżki z leniwym chodem wszechpotężnego. W umyśle tygrysa czy turystów nie ma wątpliwości, że droga należy do niego. On jest nauką o zdrowiu. Słońce odbija jego płaszcz i czubki wąsów. Jego kolorem nie jest płomień czerwony lub pomarańczowy z rysowania książek, ale prawdziwe i maślane złoto, jak jedwab rozświetlony od wewnątrz. Jego potężna głowa kołysze się lekko, wielka futrzasta piłka; reszta to mięśnie i ścięgna. Świeci.

Przewodnik jest bardzo blisko, więc podążamy w odległości 15 stóp. Wielki kot nawet się nie rozgląda. Zatrzymuje się na drzewie, odwraca się do nas swoim wspaniałym profilem i unosi ogon, by spryskać kora. Inny jeep, który zbliża się z drugiej strony, nie widzi ani jego, ani nas, ani naszych szalonych znaków "Stop!". Gdy pojazd zaokrągla zakręt i zatrzymuje się, tygrys ściska między dwoma pojazdami, wypuszcza zirytowany ryk i schodzi z drogi do dżungli.

Większość lasów jest pełna niespodzianek i pięknych, czasami transcendentnych chwil. Ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby pierwszy raz zobaczyć tygrysa na wolności. I usłyszeć to, jak mówią stare ręce, za każdym razem jest jak ten magiczny pierwszy raz, naznaczony tym samym zawieszeniem oddechu, tym samym straszliwym lękiem, tym samym hodowlą najbardziej podstawowych ludzkich instynktów - przyciąganiem do piękna i lęku przed drapieżnikiem. To mój pierwszy raz, tutaj w Parku Narodowym Bandhavgarh, niewielki obszar chronionego lasu w Madhya Pradesh, który był niegdyś shikargarh (rezerwatem zwierzyny) maharadżów Rewy i który w ciągu ostatnich kilku lat stał się synonimem tygrysa w Ranthambhore lub Kanha. Bandhavgarh jest znany z największej gęstości tygrysów w każdym Parku Narodowym w kraju - pomimo faktu, że niegdysiejsi władcy entuzjastycznie przestrzegali wiary, że to szczęście, że monarcha strzelał do 109 tygrysów. Śledzimy postępy tygrysa poprzez niezadowolone miechy wyłaniające się z zarośli, a następnie ścigamy się, by złapać go, jak przechodzi przez jezdnię w innym punkcie. Szybka wymiana z innymi kierowcami jeep udowodni, że jest w drodze na spotkanie z kolegą, tygrysica z czterema młodymi, który leży w wysokiej trawie na skraju lasu niektóre odległości. Jak tylko bestia zniknęła po raz drugi, wyruszyliśmy w drogę do miejsca, w którym słonie Leśnego Zakładu są osiodłane i przewożą turystów tam i z powrotem, aby przyjrzeć się bliżej matce i młodym.

Dwadzieścia pięć pojazdów stoi w kolejce pełnej ludzi czekających na swoją kolej na jednym z trzech słoni, trzecia młoda kobieta, która jeszcze nie jest w pełni dorosła. Podczas gdy samiec tusker i dorosła kobieta przechadzają się tam iz powrotem z cynicznym znużeniem, ta mała dama krąży wokół jak chętna do zadowolenia praktykantka. Skaczemy z jeepa na ogromny tusker - jestem raczej zadowolony z tego powodu, ponieważ będziemy mieli dobre 12 stóp nad ziemią, a podczas gdy tygrys jest niewypowiedzianie piękną rzeczą, jest również przerażający, i jest taki coś jak zbliżanie się do jednego.

Nasz słoń wyrusza trawiastą ścieżką do miejsca, w którym stoją inne słonie. Podejście jest przypadkowe: tygrysica widzi, że wszyscy idą daleko, bez niespodzianek. Mimo to, to niesamowite, że w obliczu trzech ogromnych bestii stojących 5 stóp od niej, z ogromnymi soczewkami kamery wyszkolonymi na niej i od czasu do czasu szeptem komentarz od turystów, ona nie zmienia włosów.

W rzeczywistości jest tak niewzruszona, że ledwo otwiera oczy; i wkrótce ona wyciąga się i zasypia, biel na jej twarzy i bielsze niż jakakolwiek obmyta wodą koszula. Ona i młode odzyskują siły z ogromnego posiłku z uczty, którego zwłoki leżą obok niej; jedno młode chrapie na plecach ze wszystkimi łapami w powietrzu i rozdętym małym brzuchem przesiąkniętym słońcem; drugi nadal żeruje na jeleniu. Pozostali dwaj najwyraźniej poszli grać w lesie.

Patrzymy przez kilka minut, a kula poważnie odwraca słonia, aby wszyscy dobrze się przyjrzeli. Jestem pod wrażeniem tego, jak zupełnie nie interesuje nas nasza obecność tygrysica i młode. W końcu odwracamy się i cofamy do drogi. Wracając do dżipa, oglądamy tygrysy przez godzinę przez lornetkę i wysokie trawy; na sekundę, wielka pasiasta twarz matki patrzy mi prosto w oczy, a moje kolana zamieniają się w wodę, nawet gdy moje serce podskakuje z podniecenia.

Bandhavgarh's tak zwany Tiger Show jest równie cudowny, co okropny.Z drugiej strony, wielkość parku, zorganizowany sposób jego prowadzenia i efektywne rozpowszechnianie informacji sprawia, że bardzo prawdopodobne jest, że zobaczysz co najmniej jednego tygrysa przez okres trzech lub czterech dni. Z drugiej strony, daje to jakość linii montażowej do doświadczenia i wymaga mniej turystów - na przykład tygrysy są stosunkowo używane do jeepów i ludzi, co oznacza, że w pewnym sensie nie są tak szaleni, jak inne tygrysy może. I oczywiście, turyści czują się mniej ograniczeni, aby modyfikować swoje zachowanie w mieście; Jedną z najbardziej niepokojących rzeczy w indyjskiej dżungli jest to, że turyści nieustannie gadają bez względu na to, czy są w obecności zwierzęcia. Krzyczą do siebie, noszą różowe i złote kolory, jedzą paraty i marynaty, a następnie rzucają opakowanie na leśną podłogę.

I, niestety, wielu turystów uważa, że ich podróż została zmarnowana, jeśli nie widzą tygrysa. Tacy ludzie tracą wiele innych rzeczy, które składają się na wspaniałe doświadczenie leśne: mniejsze zwierzęta, takie jak jelenie i dziki; ptaki; chrupiące poranne powietrze; piękne omszałe, trawiaste, twiggy, liściaste, wodniste środowisko lasu. Nawet najczęstsze obserwacje zwierząt mogą być magiczne: jeleń stojący - wciąż na polanie w półmroku; matka dzika, prowadząca ostrożnie prosięta przez szczotkę; indyjski walec lecący ze słońcem, migający swymi błękitnymi skrzydłami. Istnieje również nieskończenie zróżnicowane piękno samego lasu, które zmienia się w każdym momencie nie tylko pod względem terenu, ale także w nastroju i atmosferze, wnoszone przez sztuczkę światła, pogody i temperatury.

O Parku Narodowym Bandhavgarh

Przez pewien czas w XII wieku Bandhavgarh Fort, w centrum rezerwatu, był siedzibą władzy dynastii Chandela. Później znalazł się pod Bagdami, a potem w Rewach, o których mówi się, że byli ich potomkami. Około 106 km2 rezerwy funkcjonowało jako łowisko Rewas; każdy król Rewa miał strzelać co najmniej 100 tygrysów. Mimo to fakt, że tzw. "Plebejusz" nie był dozwolony wewnątrz rezerwatu pomógł w ochronie innych zwierząt i samego lasu. Po uzyskaniu niepodległości terytorium zostało przejęte przez rząd Madhya Pradesh, ale maharajowie zachowali prawa do polowania do 1968 r., Kiedy obszar ten został przekształcony w Park Narodowy. Gdy polowanie zostało przerwane, populacja tygrysów wzrosła, aw 1982 roku powiększono obszar rezerwatu o 448 km2. Bandhavgarh i sąsiednie sanktuarium Panpatha (również będące częścią rezerwatu), znalazło się pod projektem Tygrysa w 1993 r. Pomimo wysiłków na rzecz ochrony, Bandhavgarh National Park ma swój udział w problemach. Zanieczyszczenie przemysłowe w rzece Sone i wydobycie boksytu w rejonie Maikal (na południu) to tylko kilka z nich. Ponieważ w parku jest 62 wsie, kłusownictwo i wypas zwierząt w lesie są częstymi zjawiskami. Popularność parku wśród turystów jest również powodem do niepokoju, ponieważ tłumy przeszkadzają zwierzętom.

Szybkie fakty:

Stan: Madhya Pradesh

Lokalizacja: Bandhavgarh National Park leży we wschodniej Madhya Pradesh, w najbardziej na północ wysuniętym odcinku Wzgórza Maikal w Vindhyas, który dzieli z Kanha (położonym 160 km na południe), w dystrykcie Shahdol

Odległości: 978 km na wschód od Delhi, 565 km na wschód od Gwalior, 32 km na północny wschód od drogi Umaria z Delhi NH2 do Agra; NH3 do Gwalior; NH75 do Satna przez Jhansi; droga powiatowa do Maihar; NH7 do Katni; NH78 do Umaria; droga stanowa do Bandhavgarh.

Kiedy jechać: od listopada do marca dla wygody podróżowania; Maj-czerwiec dla najlepszych obserwacji przyrody. Park jest zamknięty od lipca do października, w tym monsun i przypadkowo sezon lęgowy. Temperatury wahają się od 0 do 20 stopni w zimie, a latem nawet do 46 stopni

o autorze

Mitali Saranpracował w pełnym wymiarze godzin dla Business Standard i Outlook Traveler, a obecnie jest niezależnym pisarzem w Delhi.