Ladakh: Pustynia Górska

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Ladakh to miejsce, które przekształca geografię z nudnego przedmiotu szkolnego w wspaniały dramat wysokości i terenu. Dramat, w którym możesz podekscytować dowolny losowy punkt odniesienia: Wielką Himalaje, Rzekę Induską, Pasmo Zanskar, Lodowiec Siachen …. W tym miejscu staramy się szeroko objaśnić krajobraz Ladakhu, dowiedzieć się, w jaki sposób można go odkryć podczas wielkich podróży drogowych oraz w jaki sposób ten teren i klimat kształtuje lokalną kulturę i życie.

W SKRÓCIE …

Wielka Himalaje, bariera, która oddziela Ladakh od reszty kraju, biegnie w przybliżeniu od południowego wschodu do północnego zachodu, a prawie wszystkie inne główne cechy geografii Ladakha podążają w tym samym kierunku, w powtarzalnych, równoległych liniach. Wielka Himalaje sprawia, że Ladakh jest tym, czym jest, ponieważ jej wspaniałe wysokości uniemożliwiają przejście monsunowych chmur na ten obszar, umieszczając go w "cieniu deszczu", czyniąc z terenu "górską pustynię".

Zanskar

Kolejna gama to Zanskar Range, którego części przechodzisz także podczas jazdy po drogach. Między Wielką Himalaje i Zanskar spadają rzeki Suru i Zanskar oraz ich doliny. Zanskar jest nadal mniej znaną częścią Ladakh; to jest najbardziej znane dla wędrowców. Padum jest bazą wypadową do wędrówek i zwiedzania klasztorów takich jak Karsha lub Phugtal. Stok Kangri, część Zanskar Range, jest widoczny z Leh, nadając mu tło wielkości i śniegu.

Central Ladakh

W przybliżeniu równolegle do pasma Zanskar, znowu na osi południowo-północno-zachodniej, znajduje się obszar najbardziej znany nie-Ladakhis: rzeka Indus i jej dolina, z gompami rozrzuconymi po brzegach, obszar, który możemy nazwać Central Ladakh.

Indus wyłania się w zachodnim Tybecie, od północnego krańca góry Kailash, wchodzi do Ladakh w południowo-wschodniej granicy Demchok i płynie na północ przez środek centralnego Ladakh. Rzeka przyjmuje również hołd praktycznie wszystkich rzek, o których usłyszysz w Ladakh: Suru, Zanskar, Shyok, Nubra. Stąd płynie do Baltistanu, Gilgitu i Pakistanu - jest podstawą pakistańskich rejonów Pendżab i Sindh. Indie otrzymują swoją nazwę od Indusu poprzez fascynującą kulturowo-językową progresję. Sanskryckie imię rzeki "Sindhu" stało się "hinduskie" w języku perskim, a "indus" w języku greckim. Tak więc "Hindustan" to nazwa nadana w Azji Środkowej dla tej ziemi przez Indus, którą zdobywcy z zachodu, od Aleksandra do Ghazni do Babura, dążyli do. I "Indie" stały się europejskim terminem. Rzeka podała również swoją nazwę po cywilizacji doliny Indusu (3500-1500 pne), rozciągającej się na tereny w Pakistanie i Indiach, z których wiele rozkwitło wzdłuż tej rzeki.

Indus, a także lokalne strumienie meltwaterów, które do niego wpływają, były jedynym środkiem nawadniania dla ludzi, którzy osiedlili się w centralnym Ladakh. Poza tymi kanałami wodnymi stworzyli te klejnoty zielonych pól, topoli i wierzb, złotych i pomarańczowych palet jesiennych, bielonych domów, buddyjskich tradycji i skarbów klasztornych … wszystko wyskakujące z brązowego płótna.

Dla turysty, centralny Ladakh, z południa na północ jest litania klasztornych żywotów: Hemis, Stakna, Thiksey, Stok, Shey, Leh, Spituk, Phiyang, Basgo, Likir, Alchi, Ridżong i Lamayuru.

Region Nubra

Po drugiej stronie doliny Indus leży pasmo ladakh. Jeśli chcesz jechać do regionu Nubra, musisz pokonać Khardung La w tym zakresie. W północno-wschodniej części Ladakh leży Nubra, składająca się z dolin rzek Nubra i Shyok, które spotykają się tutaj, by w końcu wpłynąć do Indusu. Nubra znana jest z uroczej pocztówki … z obfitości seabuckthorn; dla dwubiegunowych wielbłądów dwugarbnych; na wydmy wzdłuż rzeki Shyok; a wsie Diskit, Hundar i Panamik są znanymi miejscami turystycznymi. Wielkie Jeziora W południowo-wschodniej części Ladakh leży system gór krzyżowych z trzema wysokimi jeziorami Ladakhu. Jest to kontynuacja Tybetańskiego Płaskowyżu Changthang. Obszar ten jest takim zbiorem szczytów i grzbietów, że meltwater tutaj nie ma odpowiedniego nachylenia, aby wypłynąć, tworząc piękne jeziora słonowodne Pangong Tso, Tso Moriri i Tso Kar. Spośród tych Pangong spada głównie do Tybetu.

WIELKIE PODRÓŻE DROGOWE

Podróżnik, który jedzie drogą lądową do Ladakhu, czy to z Srinagaru (431 km), czy z Manali (474 km), jest jednym z największych wypadów drogowych na świecie. Trasa w Manali jest dłuższa i najlepiej zrobić to w ciągu dwóch dni (tak jak autobusy), a touroperatorzy pokrywają ją w niewygodnej wycieczce około 16 godzin. Trasa Srinagar również trwa 2 dni autobusem, ale długa jednodniowa wycieczka z tour operatorami.

Manali do Leh

Od Manali trasa przecina cztery przełęcze, z których przełęcz Rohtang to dziecko na wysokości 13051 stóp; Baralacha La ma 16 049 stóp, a później Lunglacha La (lub Lachulung La) i Tanglang La w Zanskar Range mają ponad 16,400 stóp.

Na początku podróży przejeżdża się przez przełęcz Rohtang, dużą atrakcję dla turystów z Manali, ale jest to stosunkowo mały znacznik na tej podróży. Obszar Lahaul w Himachal - gdzie możesz zostać w Keylong - jest zwiastunem niepokojącego, bezdusznego piękna, które ma nadejść.Później w podróży, surowe góry stają się jakby delikatnymi akwarelami ochry, rdzy, różu, czerwieni, błękitu … zacieśniającymi się nawzajem. Zobacz wspaniały Suraj Tal, źródło rzeki Bhaga i przejedź przez wietrzny Baralacha La, który jest skrzyżowaniem w trzech kierunkach - twoja droga z Manali spotyka drogę do Spiti i jedną do Leh.

Kemping Sarchu, gdzie wiele autobusów zatrzymuje się na noc, prowadzi do Ladakh. Ten suchy wietrzny księżycowy krajobraz jest terenem pastwisk dla nomadów Changpa i ich stada owiec, kóz i jaka.

Kolejną uderzającą cechą tej podróży są równiny Morey, 40-kilometrowy odcinek płaskości; nawet tutaj Changpa zakładało bazy. W pobliżu Lunglacha La, która wpada w pasmo Zanskar, pokręcone, torturowane kształty skalnych erozji (widzicie je na obu trasach) są szczególnie dramatyczne.

Srinagar do Leh

Pochodząca z Srinagar, jest to Zoji La (11,318 stóp), która jest znacznikiem dramatycznie zmieniającego się krajobrazu - po stronie Kaszmiru, alpejskiego piękna, a po drugiej stronie nie ma drzewa, które można zobaczyć. To tylko obszar Drass w zachodnim Ladakh, który dostaje trochę wilgoci przez Zoji La i jest pokryty śniegiem od miesięcy. Niektórzy twierdzą, że jest to najzimniejsze zamieszkałe miejsce po Syberii!

Obie podróże kończą się w centralnej dolinie rzeki Ladakh w Indusie, gdzie, jeśli osiągniesz w ciągu dnia, zielone oasisvillages wreszcie przynoszą ulgę epickiej surowości. Jesteś teraz w stolicy Leh.

EKOLOGIA JAKO ŻYCIE

Jak w wielu miejscach, geografia określa historię i styl życia w Ladakh. Zdrapuj zaśnieżoną nawierzchnię, a zimą społeczeństwo Ladakhi osiąga swój własny. Bez turystyki i bez rolnictwa, po zebraniu zapasów soli, cukru, ryżu, mąki, gazu, nafty, ziemniaków i innych, nadszedł czas na uroczystości. Przyjaciele, sąsiedzi i rodziny spotykają się i ucztują na ryżu, dwa długie wesela odbywają się, a tworzenie muzyki i opowiadanie historii zabierają centaury. Wokół Leh klasztory Spituk, Stok, Thiksey, Chemrey i Matho organizują festiwale od listopada do marca. Młodzi grają dużo w hokeja na lodzie. Życie może być jednak trudne. Woda musi być pobierana ze zbiorników zasilających lub ze stopionego lodu. A jednak cały śnieg jest tak ważny dla przetrwania w Ladakh. Jest to zamrożone życie, które nawadnia pola pszenicy i jęczmienia w formie strumieni wody lodowej i będzie głównym źródłem wody w lecie.

Niedostatek zasobów takich jak woda oznacza, że ludzie współpracują. Możesz zobaczyć, w jaki sposób wykorzystywane są kanały nawadniające z wody lodowej. Każdy rolnik blokuje kanał kamieniami, podlewa pola do wystarczającej ilości, a następnie usuwa kamienie, aby woda przeniosła się na inne pola. Niedostatek użytków rolnych (ponieważ w przypadku braku opadów tylko glacjalne strumienie lub wody Indusu mogą nawadniać tę ziemię) oznacza to, że domy budowane są dramatycznie na stokach, aby nie marnować produktywnej ziemi.

Historycznie, jako sposób na życie, niedostatek zasobów oznaczał, że nic nie zostało wyrzucone. Jako uczona Helena Norberg-Hodge napisała: "To, czego nie można jeść, może być karmione zwierzętami, czego nie można wykorzystać, ponieważ paliwo może zapładniać ziemię …". Ladakhis łatają swoje szaty z samodziału, dopóki nie będą już łatane. W końcu zużyta szata jest zapakowana w błoto do słabej części kanału irygacyjnego … "W Ladakh nawet ludzkie odchody nie zostały zmarnowane. Każdy dom miał i nadal ma suchą kompostową latrynę z dziurą daleko poniżej. Ziemię i popiół kuchenny dodano do odpadów "w celu ułatwienia rozkładu, wytworzenia lepszego nawozu i wyeliminowania zapachów". Kompost ten został później użyty na polach.

Dosłownie nie ma odpadów - pisał uczony - a dziś, gdy siedzimy wśród naszych zanieczyszczonych rzek, nieporządnych miejskich śmieci, wyczerpujących się zasobów, zwiększających zużycie paliwa i globalne ocieplenie, Ladakh jest doskonałym miejscem do zastanawiania się nad tym, co straciliśmy. Odwiedź Centrum Społeczności Women's Alliance w Leh, aby wejść w świat ekologicznych tradycji Ladakh i światopogląd; są codzienne pokazy (godzina piętnasta) godzinnego filmu Ancient Futures: Learning from Ladakh

Ta cecha zawdzięcza ogromną pracę dwóm uczniom Ladakh: Janet Rizvi (Ladakh) i Helena Norberg Hodge (Ancient Futures)