Palermo: wielokulturowa stolica Sycylii - Lonely Planet

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Palermo to urzekające miasto, ustawione jak klejnot na równinie Conca d'Oro w kształcie wachlarza pomiędzy dwoma skalistymi cypelami. Przez prawie trzy tysiąclecia imperium po imperium skolonizowało to miejsce, gromadząc fragmenty języka, sztuki, architektury, kuchni i zwyczajów, które sprawiają, że jest fascynującym odzwierciedleniem śródziemnomorskiej historii i kultury na przestrzeni wieków.

Starożytne greckie skarby

Fenicjanie, Grecy, Rzymianie, Normanowie, Saraceni, Niemcy i Hiszpanie wszyscy odcisnęli swoje piętno na Palermo. Grecy pozostawili więcej świątyń doryckich na Sycylii niż w samej Grecji, a Region Archeologiczny w Palermo posiada jedną z najbogatszych kolekcji sztuki punickiej i greckiej we Włoszech.

Normy arabsko-normańskie

Kiedy upadły greckie i rzymskie imperia, Palermo zostało zajęte przez Saracenów, którzy przekształcili panoramę na orientalne kopuły. W wielu miodowskich budynkach wciąż można podziwiać eleganckie łuki, geometryczne mozaiki i fryzy arabskie, w tym hybrydową barokową katedrę, która była niegdyś wielkim meczetem w Palermo, dopóki Normański król Roger I nie poświęcił jej w 1072 r., Kiedy koronował się na hrabiego Sycylii.

Pod wrażeniem kultury arabskiego stylu życia królowie Norman zdecydowali się na politykę pojednania. Roger II nosił saraceńskie szaty, a nawet utrzymywał znaczny harem, a armia arabskich inżynierów dworu pracowała nad jego wspaniałym Palazzo dei Normanni. Obecnie siedziba Sycylijskiego parlamentu, pałac ma charakterystyczny dla fortecy wygląd zewnętrzny, który przeczy wytwornej dekoracji mieszkań Rogera (odwiedzanych przez przewodnika), ozdobionych perskimi pawiami, palmami i lampartami. Podobnie, w lśniącym Cappella Palatina na pierwszym piętrze, wpływy Wschodu są widoczne w inkrustowanych podłogach marmurowych i skomplikowanych muqarnas (sopleniec) sufit typowy dla artystycznych mód abbas z Iraku.

Życie uliczne i rynki atmosferyczne

Wraz z upływem wieków Palermo zostało rozbite przez trzęsienia ziemi i okupacje, a ulice w stylu Kasbah pokryły się fantazyjnym barokowym, XVII-wiecznym stylem barokowym, którego symbolem jest centralny plac miasta, scenografia Quattro Canti (Four Corners). Ale chociaż powierzchnia miasta uległa zmianie, ulica północnoafrykańska pozostała na rozwijających się rynkach: Vucciria, Ballarò i Capo.

W dialekcie Vucciria oznacza coś w stylu "hubbub", a rynek wypełniony jest dźwiękiem pirackiej muzyki rockowej i krzykliwych handlarzy wychwalających zalety ich fanfaroich ryb, smażonych ślimaków lub panel (ciecierzyca cieciowa). Podobnie Palermitan nadal woli spędzać większość życia na ulicach. Wędruj wzdłuż wąskich uliczek La Kalsa lub Albergheria, a zobaczysz sąsiadów gawędzących na sąsiednich balkonach, sprzedawców owoców ciągnących kosze z zakupami do gospodyń domowych w mieszkaniach na najwyższym piętrze i pracowników biurowych zgromadzonych wokół stoisk targowych plotkujących o najnowszym politycznym skandalu.

uliczne jedzenie

Podobnie jak w sukach na Bliskim Wschodzie, jedzenie uliczne jest integralną częścią życia Palermitów. Odzwierciedla różnorodność wielokulturowej przeszłości miasta i pasuje do niechęci Palermitów do zapraszania nieznajomych do prywatności ich domów. Stąd codzienny bufet kwitnie friggitorie (smażcie sklepy), takie jak Friggitoria Chiluzzo, która serwuje arancine (kulki ryżowe nadziewane sosem mięsnym), panel i krokiety ziemniaczane znane jako cazilli (małe ukłucia). Mniejsze firmy specjalizują się w jednym lub dwóch przedmiotach, takich jak piece na Piazza Caracciolo, które służą do przesiąknięcia wina stigghiole (jagnięcina lub kozie jelit owinięte wokół łodyg pietruszki) lub zawsze popularna stajnia Rocky Basile pani ca meusa (bułki nadziewane śledziami ze smażonej wołowiny).

Przepychaj się przez tę paradę przekąsek i wielokulturowe wpływy są zaskakujące. Rzymianie wprowadzili ciecierzycę panel; Saracens dał sycylijskiemu kuchni unikalne słodkie, kwaśne i pikantne smaki prezentowane na słynnej potrawie wyspy, caponata (bakłażan słodko-kwaśny); Niemcy dodawali mięso z grilla; i wreszcie, Hiszpanie dodali nowe słodkości, takie jak chili, słodka papryka i czekolada. Wybierz się na wycieczkę z Palermo Street Food, a dowiesz się wiele o historii egzotycznych potraw w mieście.

Desery dekadenckie

Nawet sycylijska mania lodów ma swoje korzenie gdzie indziej, prawdopodobnie na Bliskim Wschodzie sarbat (mikstura słodkich syropów owocowych schłodzonych lodowatą wodą), chociaż jej ewolucja w granit, cremolata, cassata gelata i gelato jest zasługą wyspiarskiego talentu do fuzji. Ściśle mówiąckrem nie jest trafnym tłumaczeniem, ponieważ sycylijski gelato nie jest zrobiony ze śmietaną, ale biancomangiare (blancmange), która od stuleci jest wyspiarską odmianą.Ścisła praktykująca to nagradzane Brioscià, Gelateria del Cassaro i Il Signor di Carbognano, który w tradycyjny sposób podaje swoje ciemne czekoladowe lody Modica - w aromatyczne bułeczki brioche.

Wypieki i słodycze są również specjalnością palermitańską, która ewoluowała do wysokiej sztuki w licznych renesansowych klasztorach w mieście. Fontanna kreatywności, klasztory dążyły do prześcigania się w przepychu marcepanowych słodyczy, owocowych przetworów i sfinci (smażone kęsy miodu). Peer w oknach historycznego pastwiska Cappello i Antico Caffè Spinnato, a zobaczysz najsłynniejszy z nich, minni di virgini (piersi dziewicy) tarty kremowe zaprojektowane na cześć makabrycznego męczeństwa świętej Agaty; i frutta di Martoranamarcepanowe słodycze wykonane w realistyczne owoce, takie jak ciemnopurpurowe figi sączące się kroplami krystalicznego cukru, wykonane w październiku, aby uczcić Ognissanti (Dzień Duszy).

Teatr marionetek

Innym typowym słodkim, uwielbianym w Ognissanti, jest pupi ri zuccarumarcepanowe modele sycylijskich lalek rycerskich przedstawiających rycerzy i paladyny wraz z nowoczesnym odpowiednikiem: piłkarzy i osobowości telewizyjnych. Słodki jest związany z Palermo Opera dei Pupi (teatr lalek), tradycja folklorystyczna uznana przez UNESCO w ramach niematerialnego dziedzictwa kulturowego miasta i pokazana na trzech piętrach w Museo Internazionale delle Marionette.

Chociaż teatr lalek był popularny w całej średniowiecznej Europie, ręcznie malowane, marionetki z drutu w Palermo przybrały swą rycerską formę w XVIII wieku, gdy Frankijskie opowieści, takie jak Pieśń o Rolandzie i Orlando Furiosowszyscy byli wściekli. W fabułach ciężkich od zdrady, bohaterstwa i tragedii sztuki te subwersywnie udramatyzowały bieżące wydarzenia epoki i codzienne frustracje, porywając widownię szybką i brutalną sprawiedliwością, gdy złoczyńcy tracą głowy i kończyny wypluwając satysfakcjonujący strumień czerwonego soku z buraków. Przyłącz się do tłoczenia stóp, wiwatując publiczności w teatrze Mimmo Cuticchio przy Via Bara all'Olivella.