Łosia i mężczyzn: safari fotograficzne w Great North Woods w Maine

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Na północnym krańcu Nowej Anglii stan Maine zapowiada przygody na świeżym powietrzu bezkonkurencyjne w Stanach Zjednoczonych, z akrami odległych i nietkniętych dziką przyrodą. Wśród niedźwiedzia uścisku północno-wschodniego lata, łosia safari na canoe jest najlepszym sposobem, aby uchwycić blask tej rzadko odwiedzanej krainy czarów.

Maine's Great North Woods to gęsto zalesiona dzicz, pokryta cukrowym klonem i bukiem, gdzie natura od dawna ma przewagę. Wyróżniający się od reszty Nowej Anglii swoją bezgraniczną skalą, akacjowy kraj z powrotem znika w śniegu zimą, jak gdyby za sprawą magii, by odrodzić się w spektrum letniego koloru, gdy życie powraca do drzew i stawów. Wyjeżdżajcie na skurczone skutery śnieżne, a potem chwiejne kajaki i zabłocone buty.

Pod koniec czerwca nieliczni wędrowcy, łowcy-zbieracze i rybacy, którzy wybiorą się do Jeziora Moosehead, największego w Maine, nie są już sami. Wraz z nadejściem lata, Great North Woods wypełniają się czarnymi niedźwiedziami i ciemnymi oczami, a także największą populacją łosi w sąsiadujących ze sobą Stanach Zjednoczonych. Prawdę mówiąc, jest tak wiele byków w klatce piersiowej, że nie uwierzyłbyś własnym oczom. Niektóre są tak wysokie jak słupy totemiczne, inne mocniejsze od grizzly. Dorosły łoś byka (mężczyzna) może ważyć nawet 1500 funtów, cztery razy więcej niż przeciętny renifer. Myśli te grają w moim umyśle, gdy opuszczam szlak na łoś safari na łódce.

Tego późnego popołudnia w środku lata światło pada i staje się cieniste i miękkie, gdy przechodzimy obok splątanych korzeni i porośniętych porostami pni. Przechodzimy przez omszałą dno lasu, łamiemy gałązki pod stopami i schodzimy w dół słabym zboczem, słońce migocze przez wierzchołki drzew, zanim wynurza się na wyzwalającej otwartej przestrzeni polerowanego lustrzanego jeziora. W jego centrum woda połyskuje, świecąc głębokim diamentowym błękitem i opinając długą, utopijną makietę, która przecina cztery stany i ciągnie się aż do Quebecu.

Takie lasy powszechnie były domeną literatów amerykańskich. Henry David Thoreau odwrócił się plecami do świata i opowiedział o swojej wędrówce po okolicy 150 lat temu w The Maine Woods, opisując nieprzerwany, rozległy i piękny las. Od tego czasu jego pisma inspirują przyrodników i latających rybaków, którzy spadochroniają się helikopterem, by podziwiać szlaki wodne rzeki Moose, która przecina granice z Kanady. Tutaj łatwo jest znaleźć to, czego wielu z nas nie może już sobie wyobrazić: samotność w naturze.

Łatwo byłoby się tu zgubić, a pomysł jest równie niepokojący i pociągający, biorąc pod uwagę atmosferę Narnii. Drzewa są tak wysokie, że osłaniają słońce, a komary są wielkie jak samoloty. Moglibyśmy podejść do niedźwiedzia, który pije wodę na skraju wody lub spotkać łokciego matkę, przyciśniętego do cieni polany, chroniącego nowonarodzone potomstwo. Możesz niemal usłyszeć niezadowolony parsknięcie, gdy instynkt macierzyński zaczyna się jej kręcić. Jeśli obaj staną twarzą w twarz, jak mi później powiedziano, tylne nogi łosia mogą rozerwać kręgosłup niedźwiedzia jak wykałaczka.

Ale naprawdę nie ma się czego bać. Jesteśmy w towarzystwie Chrisa Younga, czempionki wzywającego National Moose, bardziej w domu w podium niż na ganku. Spędził 35 lat, tropiąc lasy bez aerosolu, brodząc w złotych stawach przez cykutę, sosnę i drewno iglaste. Jest także bardziej dostrojony do łosia niż do sąsiadów. Ponieważ las otaczający jego rodzinne miasto Greenville jest zamieszkiwany przez 25 000 stworzeń - trzy razy więcej niż populacja ludzi - może to być trochę zrozumiałe.

To, co pomaga Chrisowi związać się z nieuchwytnym łosikiem, to jego niesamowita umiejętność naśladowania ich rozmów, aby wyśmiać ich z cienia. Podczas gdy łobuz z melodią, wyjaśnia Chris, łoś nie śpiewa. W pokazie rzadkiego, niemal komicznego bushcraft, łoś może połączyć swoje wołania, przerywając całkowitą ciszę zmierzchu z głębokim, agresywnym głosem, jak postać z Gwiezdnych Wojen na sterydach lub bardziej miękkim, podobnym do kosiarki chrząknięciem cielaka rozpacz.

"To sprawia, że włosy stają na karku, gdy ktoś wybiega z lasu", mówi Chris, jego obcięta trasa z Nowej Anglii unosiła się w powietrzu. "Ale ja nigdy nie spotkałem łosia, którego nie mógłbym pominąć." Plan tworzenia kopii zapasowych? "Musielibyśmy znaleźć drzewo - i szybko".

Dla wszystkich łosi w północnej części Maine, za każdym krzakiem nie ma kryjówki. Aby dotrzeć do ulubionych miejsc łosia Chrisa, przejechaliśmy cztery godziny, polując po drogach i wzdłuż torów zalewanych przez nadaktywne bobry, pokrywając około 70 kilometrów terenu. Widziany na mapie, główka szpilki ledwo to zakrywała, ale przebywanie nawet w niewielkiej odległości w tak odległej dziczy czuje się jak wielkie przedsięwzięcie.

Światło zaczyna blednąć, godzina, kiedy łoś jest najbardziej aktywny, a my bierzemy płaskodenne czółno na okrążeniu wokół migoczącego stawu z cynobru, wody spływającej po bokach łodzi w ciasno uformowanych falach. Roślinność, zroszona i wiecznie zielona, okrąża jezioro i wkrótce zostaje pokonana przez grzbiet gór, który tworzy kręgosłup Wielkiej Północno-Woods.Jeleń z białego ogona i dzikie króliki robią ulotne występy na skraju wody, podczas gdy para jastrzębich łowisk łuczy się nad głową. Jednak dramatyzm lasów jeszcze nie ma wejścia.

- Ćśśśśś - szepcze Chris, podnosząc ucho i wpatrując się w burzliwy las w wysokiej gotowości. "Łoś spłoszy się najlżejszym szelestem." Na linii brzegowej wskazuje ścianę gęstszą niż broda leśnika, gdzie dostrzegł coś - migotanie, nagły wstrząs w liściach - który podnieca go do punktu upuszczenia lornetki. Skanuję bank, ale nic nie widzę. Chwilę później z dzwoniącego łosia dobiega długie, zapętlone chrząknięcie, wznoszące się niczym bezbożne gardło, a po nim trzęsący się w kajaku basowy miecz. "Posłuchaj tego?" - mówi Chris. "W ten sposób zwrócisz uwagę łosi." W odpowiedzi pojawia się potężny byk o poręczach o szerokości 1,200 funtów i wysuniętym do przodu wysięgnikiem z poroża. Jest potężny, ale pełen wdzięku, z monstrualnym, nisko zawieszonym brzuchem.

Później, gdy płyniemy z powrotem na brzeg, Chris pozwala, by obserwacje w Great North Woods uległy poprawie, gdy zbliżała się jesień. W tym czasie drzewa stają się kasztanowe i pomarańczowe, a łoś przesuwa dramat lasów na otwartą przestrzeń, a czasem nawet do wody, ich wypolerowane rogi są zamknięte w walce niczym miecze samurajskie. "Zamiast wzywać łosia", dodaje Chris, z błyskiem w oku, "przynoszą nam przedstawienie".

Po drugiej stronie wody widmowe echo kolejnego łosia bije z głębi lasu. Niedługo będzie spał z tysiącami kolejnych, znikając w nocy. To jest ich królestwo i mieliśmy szczęście wkroczyć w to w najkrótszym momencie. Następnie, przy świetle gwiazd i bladego księżyca, łoś wzywa nas z powrotem na pobocze i do cywilizacji.

Zrób to

Aby uzyskać informacje na temat działań, zakwaterowania i nie tylko, odwiedź stronę Visit Maine. Chris Young prowadzi Young's Guide Service z Greenville na południowym krańcu Jeziora Moosehead.