Soulful Triana: historia, flamenco i festiwale w kwintesencji sąsiedztwa Sewilli

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Tożsamość Sewilli jest powiązana z Trianą, uduchowionym osiedlem na zachodnim brzegu Gwadalkiwiru, którego przeszłość pełna jest historii żeglarzy, ceramików, matadorów, śpiewaków flamenco, romskich buntowników i religijnych fanatyków.

Stłoczona na wirtualnej wyspie pomiędzy dwoma gałęziami rzeki Gwadalkiwir, Triana od dawna jest enklawą "outsiderów" Sewilli, jej silne powiązania robotnicze ukształtowane przez burzliwą historię. Do roku 1850 dzielnica była połączona z resztą miasta pojedynczym mostem pływającym i oznaczona etykietą extramuros (poza murami) przez władze Sewilli, miejsce, w którym "niepożądane" zostały wysłane, aby żyć. Ale dzisiejsi goście mogą doświadczyć nieustępliwej duszy Triany, jednej z najbardziej fascynujących dzielnic Sewilli.

Infamija hiszpańskiej inkwizycji

Awaria Triany wzrosła w 1481 roku, gdy siedziba Sądu Inkwizycyjnego została założona przez monarchów katolickich w Castillo de San Jorge nad brzegiem Gwadalkiwiru. Przez ponad 300 lat zamek działał jako sąd i więzienie dla religijnych "dewiantów" oskarżanych o herezję. Wewnątrz wymierzono pozbawione skrupułów kary.

Gdy Inkwizycja została ostatecznie wygaszona na początku XIX wieku, zamek został zburzony, a rynek powstał nad jego fundamentami. Ale duchy udręczonych nie chciały zostać pochowane. W 1990 r., Kiedy pierwotny rynek był odnawiany, fundamenty zamku zostały ponownie odkryte, ale tym razem zostały one zachowane, a nie wypełnione. Nowoczesne muzeum, zainaugurowane w 2009 r., Włączyło zamkowe szczątki w dużą, oszkloną przestrzeń pełną z eksponatami multimedialnymi, które opowiadają makabryczną historię Inkwizycji i jej okrucieństwa - abyśmy nie zapomnieli.

Przeszłość uformowana w glinie

W przeciwieństwie do centrum Sewilli z ostentacyjną katedrą, Triana nie jest spektakularna. Zamiast tego, duża część piękna dzielnicy leży w jej atmosferze, która - podobnie jak dobre przedstawienie flamenco - skrada się i uwodzi cię powoli.

Wejdź do kwadratu, przekraczając most Isabel II, a znajdziesz się w Plaza Altozano, zniekształconym "kwadracie", który oferuje różne cechy skomplikowanej osobowości Triany. Stąd można obejrzeć posąg lokalnego torreadora Juana Belmonte'a wraz z rozproszonymi wizerunkami Maryi Dziewicy wytrawionymi na jasnych budynkach i sklepach ozdobionych dekoracyjnymi azulejos (płytki).

Triana, dzięki obfitości łatwej do formowania gliny znalezionej na brzegach Gwadalkiwiru, była zaangażowana w ceramiczne wytwarzanie ceramiki od czasów rzymskich. Handel kwitł pod Maurami, którzy po raz pierwszy wymyślili azulejo, a przemysł płytek zyskał drugi renesans w połowie XX wieku, kiedy architektura Neo-Mudéjar była w modzie. Począwszy od lat 60. XX wieku większość fabryk została zmuszona do zamknięcia. Próbując zachować rzemiosło Triany dla potomności, jeden z nich został ostatnio ponownie otwarty jako muzeum. Centro Cerámica Triana wyjaśnia szczegółową precyzję wymaganą dla uzyskania charakterystycznego charakteru sevillano Ceramika i podkreśla główną rolę Triany w handlu. Dogodna lokalizacja tuż obok to najdoskonalszy sklep z płytkami, Ceramica Santa Ana, prowadzony przez 150 lat.

Flamenco - uduchowiona sztuka

Przez stulecia większość mieszkańców Triany stanowili Romowie, potomkowie grup wędrownych, którzy przybyli do Hiszpanii ze wschodu w 15 lub 16 wieku. Oddając korzenie w Sewilli, Romowie żyli we wspólnocie Corrales de vecinos, związki małych, zatłoczonych kamienic ustawionych wokół wielofunkcyjnego dziedzińca, który służył łącznie jako pralnia, miejsce spotkań, miejsce pracy i miejsce do wykonania dla porywaczy Romów juergas (strony). Kilka Corrales przetrwały w Trianie, przede wszystkim w Calle Castilla i Calle Pagés del Corro, chociaż ich inkarnacje XXI wieku zostały zmodernizowane i upiększone przy pomocy różnorodnej zieleni.

Chociaż początkowo prywatne sprawy, lamentuje lament i ezoteryczny taniec, który wypływał z tego juergas wkrótce obudził resztę miasta w potężną i uduchowioną sztukę. Kiedy ludzie twierdzą, że flamenco wynaleziono w Sewilli, tak naprawdę mówią o Trianie. Dzielnica została sprawdzona pod względem nazwy w licznych piosenkach flamenco, a jej duże, wzajemnie powiązane rodziny romskie stworzyły wielu największych wykonawców muzyki.

Większość Romów z Sewilli została przesiedlona na nowych przedmieściach miasta w latach 60. XX wieku, co zmieniło demografię Triany, ale nie jej istotę. W przeciwieństwie do bardziej oczyszczonej dzielnicy Santa Cruz, osiedle zachowało wiele ze swojej autentyczności. Latem w salonie na świeżym powietrzu znajduje się wypełniona barem Calle Betis z widokiem na rzekę, gdzie brzęk szklanek piwa konkuruje z aromatem smażonej ryby. Spaceruj po Betis po północy (jeszcze za wcześnie według standardów Triany), a możesz mieć szczęście podczas ostrego flamenco show w jednym z jego niewyobrażalnych barów. T de Triana to zwykle dobry zakład.

Przysłowiowa kuchnia Triany to nastawiony na ryby Mercado Triana, tradycyjny rynek, który nie boi się poruszać z duchem czasu.Wśród rezydentów handlujących rybami, należy zwrócić uwagę na Cervezas Taifa, jedno z pionierskich nano-browarów w Andaluzji, które produkuje i serwuje swoje własne piwo na miejscu, oraz Taller Andaluz de Cocina, nową szkołę gotowania, która prowadzi również wycieczki po rynku. Tuż za rynkiem i ciężko z walkami byków i flamenco nostalgia to legendarny bar / restauracja, Casa Cuesta, która ciągnie cervezas od 1880.

Procesje i festiwale

Religijna gorliwość mogła zostać zgaszona przez stłumienie Inkwizycji, ale oddanie Triany do jej santos (święci) pozostaje sławnym pobożnym. Dwa najbardziej żarliwe kulty honorują Virgen de la Esperanza, którego wizerunek znajduje się w Capilla de Marineros (esperanza-de-triana.es), oraz Cristo de la Expiración, biwakując w bazylice o tej samej nazwie na Calle Castilla. Ta ostatnia figurka jest popularnie znana jako "El Cachorro" - jej rzeźbiona sylwetka przedstawiająca umierającego Chrystusa przypuszczalnie przypomina ciężkiego Romę, którego rzeźbiarz, Francisco Ruiz Gijón, spotkał na ulicach Triany w latach 80. XVI wieku. Obaj święci są uroczyście przenoszeni do katedry w Sewilli podczas Semana Santa.

Aby uzyskać bardziej wyzwolonego ducha, odwiedź Trianę w lipcu dla 400-letniej Velá Santa Ana (visitasevilla.es), mini-sąsiedztwoferia (fair), która powiela się w mniejszej, ale nie mniej buńczucznej drodze słynnej na całym świecie Ferii de Abril. Podczas mini-feria, liczny casetas (tymczasowe bary) są ustawione w Calle Betis, głupie gry wodne sprawiają, że duży plusk w rzece, a niesfałszowane flamenco wibruje prowizoryczną scenę w Plaza Altozano. Jest to ostateczna manifestacja Triany i wszystkich jej żywych dziwactw.