Dzień z życia Djemaa El Fna w Marrakeszu - Lonely Planet

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Główny plac Marrakeszu jest magicznym punktem miasta, sceną, na której występy teatru ulicznego odbywają się w ciągu dnia. Jak każdy utalentowany magik, Djemaa El Fna nie od razu ujawnia wszystkie sztuczki w rękawie, co oznacza, że będziesz musiał wielokrotnie go odwiedzać w ciągu dnia, aby cieszyć się pełnym show. Oto, czego można się spodziewać rano, w południe i w nocy.

Ranek

Sprzedawcy soków są pierwszymi, którzy twierdzą, że ich boisko, po wcześniejszym wprowadzeniu wózków zapchanych pełnymi pomarańczowych piramid. Po ich piętach są bandy sprzedawców wody z kutasami, dzwoniących w dzwony, kiedy patrolują główną arterię do meczetu Koutoubia, a jego złoto-huedowy kamienny minaret z widokiem na chaos miasta poniżej 1162 roku. Pod jasnym, błękitnym niebem wczesnego poranka Djemaa El Fna wygląda jak każdy stary główny plac - po prostu szeroki pas szarego chodnika otoczonego kawiarniami.

Przed południem na chodnik maszerowała grupka pełna nadziei straganiarzy, podnosząc parasole, by zaznaczyć ich miejsce. Tatuaże z henny są uzbrojone w strzykawki i laminowane teczki pełne wzorów, a zielarze przedstawiają mikstury, aby wyleczyć z egzemy, problemów żołądkowych i impotencji. Dentyści siedzą na plastikowych krzesłach za dumnymi pokazami zębów, które udało im się wyciągnąć, a pobliscy sprzedawcy bibelotów układają koce, by pokazać wybrane tanie pamiątki.

Trzaskanie fletu czarownika zaklinacza dostarcza poranną ścieżkę dźwiękową. W samym środku placu, flecista odtwarza kompozycje z najlepszymi przebojami z dziwnymi i zawodzącymi melodiami przed publicznością ospałych węży. Jego wspólnicy ciężko pracują, aby wzbudzić zainteresowanie, dzierżąc chude węże u każdego, kto przechodzi obok. W tej chwili jest to ciężki koncert. Djemaa jeszcze się nie obudził.

Popołudnie

Gdy słońce pali się nad głową, Djemaa El Fna powoli wpada na drugi bieg. Towarzysze zwierząt krążą pośród tłumów otumanionych podróżników, a za nimi lollopujące małpy z różową tuniką lub wymachują znudzonymi jastrzębiami na rękach, by wepchnąć pod nos każdego, kto wygląda na zdjęcie. Acrobatowe zespoły nastoletnich chłopców grających na prowizjach wykonują koła na wózku i przewracają się na skraju placu, mając nadzieję, że uda im się nakłonić młodych popijających herbatę kawiarni do rozstania się z kilkoma monetami. Tatuaże z henny przyciągają turystów, a wędrowcy sprzedają smętnie wyglądające drewniane żyrafy każdemu, kto zatrzymuje się w jednym miejscu zbyt długo.

Kiedy najgorsze upały zaczynają się ścierać, a cienie wydłużają się na placu, dobrze przygotowana eskadra ludzi ciągnących wózek wjeżdża do Dżemaa w szumie brzęczenia, walenia. Z dobrze wyćwiczoną precyzją podnoszone są metalowe słupy, ustawione ławki i siedzenia oraz montowana jest plandekowa plandeka. Są to stoiska z żywnością Djemaa, które kształtują się wieczorem, dostarczając kwadratowym gościom tanie posiłki z tagine i grillowane mięsa co wieczór, tak jak robili to przez dziesięciolecia.

Kilku muzyków także zaczyna oznaczać ich łatkę. Żongler lub dwa rozgrzewają się, leniwie wyrzucając pałki w powietrze. Kiedy stoiska z żywnością wznoszą się, ludzie krążą wokół i na placu unosi się atmosfera oczekiwania.

Wieczór

Gdy nadchodzi wieczór, do Djemaa napływa stała fala ludzi. Po publicznym etapie egzekucji w Marrakeszu, ozdobionym słupkami z odciętymi głowami potępionych (nazwa placu oznacza "zgromadzenie zmarłych"), Dżamaa ewoluowała od swoich makabrycznych początków do miejskiego centrum rozrywki w XIX wieku. Światła są włączane, a pierwsze dymki wznoszą się ponad stragany z jedzeniem, gdy grille są rozgrzane. Góry zwiniętych muszli kuszą dinerów, by wrzucić je do bulionu ślimaka, podczas gdy kelnerzy patrolują obszar straganów, wymachując menu i reklamując się w interesach.

Muzyczne trąby biją na bębny, uderzają w ich skrzypce, intonują i dostosowują swoje lutnie, gdy rozpoczyna się wielka symfoniczna walka na noc. Pojedynkowe zespoły łączą się w jeden dzwoniący dźwięk, który łączy się z okrzykami straganów z jedzeniem i fletami zaklinaczy węży.

Małe skupiska pochylają się, aby słuchać gawędziarzy, którzy muszą krzyczeć, aby być słyszanym. W kącie placu tłum gromadzi się wokół pokazu krotochwili, gdzie jeden człowiek pcha drugą kijem. Muzycy z Gnaoui grają rytmiczną melodię, podczas gdy grupki berlińskiego ludu kuszą publiczność, dodając sztuczki do swoich występów - nikt nie może się oprzeć piosence, która polega również na balansowaniu koguta na głowie podczas śpiewania, prawda?

O północy, wyczerpanie już się rozpoczęło i bijące serce Marrakeszu rozpoczyna proces ochłodzenia, gdy wszyscy pakują się na noc. Do 1 nad ranem partia się rozwiązała, opuszczając ulicznych zamiataczy, by zmyć dowody wieczornych hulanek i dostarczyć czystą tablicę do jednego z największych pokazów na Ziemi, aby następnego dnia zacząć od nowa.