Into the Arctic: prowadzenie norweskiego Kystriksveien

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Jeśli chodzi o wyimaginowane cele, niewielu może rywalizować z Arktyką. Jest to miejsce głębokiej i trwałej tęsknoty, i było przez stulecia; kraina tak zupełnie odmienna od naszej, że wejście do niej wymaga wielkiego rytuału przejścia, podróży o takiej urodzie, która udowodni, że jest godna tych pragnień.

Norweski Kystriksveien (Coastal Way) to ta podróż.

Kystriksveien może zacząć się znacznie dalej na południe, ale jest w Sandnessjøen, którego nazwa nawiązuje do epickich sag mitologii staronordyckich, gdzie podróż rozpoczyna się na dobre. Sandnessjøen jest, prawdę powiedziawszy, nieco zaniedbaną osadą, ale jej lokalizacja zapewnia pierwszy rzut oka na żywiołowe kontrasty, które są przed nami.

Na morzu, na wyspach, wśród 14 000 linii tej części wybrzeża, leżą rozproszone w głębokich, błękitnych wodach północnego Atlantyku. Wznosząc się za miastem na południe, znajduje się pasmo górskie Syv Søstre (Siedem Sióstr), siedmio szczytowa forteca skalna i lodowa; sprawni wędrowcy mogą wspiąć się na wszystkie siedem szczytów (od 910 do 1072 m wysokości) w jednym, choć bardzo długi dzień. Na wschodzie fiordy wycinają głębokie rany w norweskim wnętrzu w migawce głęboko spiętrzonej linii brzegowej kraju.

Opuszczając Sandnessjøen, droga zakręca się i skręca, czasami łagodnie meandrując, a inni wiją się i tkają po poszarpanym terenie między oceanem a górami, których szczyty są pokryte śniegiem nawet w lecie.

A potem, w wiosce Låvong, droga kończy się, jak to często bywa w Norwegii, nad wodą. Tutaj musisz poczekać, aż z czasem pojawi się prom, który połączy Cię z trasą, którą odjeżdża w Nesna. Wkrótce znowu droga powraca do góry i dookoła fiordu.

Jest to rytm, który niebawem stanie się znany, ponieważ jest to droga poprowadzona przez niemożliwą topografię, gdzie przeprawy promowe - narzucają przerwy na odpoczynek, niezbędne przerwy w oczekiwaniu i refleksji - dołącz do kropek.

Ściskając południowy brzeg Ranafjordu, droga ciągnie się w pobliże Mo i Rana, ważnego miasta regionalnego, zanim odejdzie, ocieniając linię brzegową, kierując się na zachód, a następnie na północ. W przeciwieństwie do tego, co było wcześniej i co jest przed nami, sceneria jest mniej spektakularna niż naprawdę ładna - wody delikatnie płyną po żwirowych plażach, łąki o żywej zieleni wznoszą się tam, gdzie kończy się treeline i drewniane kabiny pomalowane czerwoną czerwienią wystają nad wodę.

Dzięki Stokkvågen ścisła gra między wybrzeżem a górą - prawdziwym źródłem uroku Kystriksveien - znów stała się dominująca. Niedaleko na północy znajduje się betonowy gruz - nazistowski fort przybrzeżny Grønsvik, jeden z ponad 350 obiektów obronnych zbudowanych wzdłuż linii brzegowej Norwegii podczas II wojny światowej. Przerośnięty i funkcjonalny, jest zarazem aberracją estetyczną i przypomnieniem ludzkich ideologii, które nie powinny istnieć wśród takiego piękna. Zamówienie jest odrestaurowane około 1 km dalej na północ, na punkt widokowy, z którego widoki wyglądają na wieczność.

Gdzieś na godzinnym przeprawie promowej pomiędzy Kilboghamn a Jektvik łódź przepływa przez koło podbiegunowe. Nie ma fanfar, ani dobrego głosu od kapitana. Prawdę mówiąc, na tym etapie podróży nie ma to większego znaczenia. Duch Arktyki - to czyste, czyste światło śniegu, ten świat, w którym ludzie wydają się jakoś przytłoczeni - już dawno temu zawładnął.

Weterani tej trasy usłyszeli, że im dalej na północ podróżujesz, tym bardziej spektakularna jest oferta wizualna. A kto może spierać się, gdy droga mija więcej wysp, wysepek i szkierów niż można policzyć do morza, podczas gdy wiosenne kwiaty lub głębokie śniegi wylewają dywan na ziemię, gdy orły morskie krążą wysoko nad górą? Za promem Ågskardet-Forøy lodowce z pokrywy lodowej Svartisen wyłaniają się z Parku Narodowego Svartisen-Saltfjellet z ciężkością, jaką niosą tylko lodowce; pokrywa lodowa jest drugim co do wielkości norweskim lodowcem i lodowcowymi jęzorami, które schodzą z zamarzniętych wyżyn, w dół do wód Holandsfjorden jak zamarznięte w czasie wodospady.

Jeśli kuszą cię, prom przecina fiord z maleńkiej wioski Holandii, odpowiednio skromnej ludzkiej bramy do zachodniego królestwa parku narodowego. Z pomostu po drugiej stronie 3-kilometrowego żwirowego toru unosi się wierzchołek lodowatego języka Engebreen.

Zanim dotrzesz do nieprawdopodobnie szerokiej piaszczystej plaży Arctic w Storvik, 100 km na południe od Bodø, ziemia zaczęła się spłaszczać, ale nie jest to koniec poruszających zjawisk naturalnych Kystriksveien.

Około 32 km na południe od Bodø, w cieśninie Saltstraumen o długości 3 km i szerokości 150 metrów, fale dwóch fiordów spływają do siebie cztery razy dziennie, powodując Saltstraumen Maelstrom, który wyszukuje cały świat niczym wodospad na morzu. Mówi się, że jest to największy na świecie taki wir, to spektakl całkowicie zniewalający, szczególnie jeśli patrzy się na niego z linii brzegowej lub z mostu Saltstraumbrua, który wychodzi na cieśninę na szczycie.

Ten niezwykły widok jest właściwym zakończeniem niezwykłej podróży. Jest to podróż, która kończy się w Bodø, gdzie promy przepływają przez podobną piękną arktyczną masę lądową, Lofoten Islands. Te wyspy, których nieziemskie skalne wychodnie wynurzają się z morza jak jakieś zakazane królestwo arktyczne, wynurzają się przez wodę, obiecując inną drogę ucieczki, kiedy wracasz do świata ludzkiej cywilizacji.

Gdzie się zatrzymać

Hotel Sandnessjøen (hotel-sandnessjoen.no; double from Nkr1080) Współczesny wystrój z widokiem na nabrzeże w Sandnessjøen.

Furøy Camping (furoycamp.no; namiot / przyczepa kempingowa Nkr150 / 180, kabina Nkr500-900, pokój od Nkr600) Doskonały kemping z doskonałymi urządzeniami dla dzieci 1 km od promu Ågskardet-Furøy i widokiem na lodowiec Svartisen po drugiej stronie fiordu.

Thon Hotel Nordlys (thonhotels.no; s / d od Nkr720 / 820) Najbardziej stylowy hotel Bodø z widokiem na przystań.