Festiwale i wydarzenia na Tasmanii w 2015 roku

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Gwiezdny wzrost Tasmanii nie jest zaskoczeniem dla byłego rezydenta i autora Lonely Planet, Charlesa Rawlings-Way. Tutaj opowiada swoje najlepsze rady na temat tego, co zobaczyć i zrobić w bardzo interesującej Tasmanii w 2015 roku.

W minionych dziesięcioleciach dobrzy mieszczanie Hobart często odnosili się do swojego rodzinnego miasta - stolicy Tasmanii, a obecnie rozrastającego się miasta o 218 000 mieszkańców - jako "Slowbart". Nigdy nie wydawało się, żeby się tu działo, a tym bardziej w całym stanie. Lokalne jedzenie i wino zostały porzucone w 1976 roku; scena sztuki tańczyła powolne szuranie do bluesa "znajdowania funduszy"; Tasmania była śmiejącym się australijskim krykiecie; oraz - z honorowymi wyjątkami Dire Straits w 1986 r. i Faith No More w 1993 r. - nigdy nie koncertowały tam żadne znane międzynarodowe zespoły. Bezsilna nędza przenikała całą wyspę: Tassie, całkiem dosłownie, nie była wydarzeniem.

Szybko do przodu do 2015 … Moje, nie zmieniły się rzeczy!

Festiwale Foodie

Największym wydarzeniem kulinarnym Tassie jest Taste of Tasmania (thetasteoftasmania.com.au), odbywające się na nabrzeżu Hobart przez pięć dni w okolicach Nowego Roku. Czas spędzony na zbiegnięciu się z zakończeniem epickiego, otwartego oceanu w Sydney do Hobart Yacht Race (rolexsydneyhobart.com), sprawił, że Taste zyskał 25 lat jedzenia, wina, piwa i rozrywki. To generuje ogromny szum, z lokalnymi producentami, winiarzami i restauratorami przygotowującymi burzę, gdy jachty tańczą w porcie. Przejdź się po przejściach, weź szklankę czegoś zimnego, talerz czegoś gorącego i dostroić do niektórych zespołów na żywo.

Wzdłuż równoległych linii znajduje się Devonport Food & Wine Festival na północnym zachodzie (devonport.tas.gov.au/food-and-wine-festival) oraz Taste of the Huon Festival (tasteofthehuon.com) na południowym wschodzie, rezerwujący apetyt państwa na Marsz. Aby nie być gorszym, Festivale (festivale.com.au) to wersja Launceston, w lutym. Dla rzemieślniczych piwnych trumien jest w listopadzie Tasmanian International Beerfest (tasmanianbeerfest.com.au) w Hobart.

Kapitał kulturowy

Na froncie artystycznym i muzycznym wielkie nowości tutaj są spin-offami z MONA, niszcząco dobrego Muzeum Sztuki Dawnej i Nowej w Hobart.

MONA FOMA (alias Mofo; mofo.net.au) to Festiwal Muzyki i Sztuki, który odbył się w styczniu. Pod patronatem Briana Ritchiego, basisty z Violent Femmes, będzie on tak ostry, progresywny i nieoczekiwany jak samo muzeum. Następnie, w nieruchomych głębinach południowej zimy, przybywa Dark Mofo (darkmofo.net.au). Ta kolekcja noir, oplatając postrzępione krawędzie sumienia Tasmanii, dostarcza napiętą, uwodzicielską i radosną serię happeningów, instalacji i występów, które będą trzęsły twoją zardzewiałą klatką.

Holowanie bardziej tradycyjnej linii sztuki, 10 dni na wyspie (tendays.org.au) jest najważniejszym wydarzeniem artystycznym w kraju, działającym (jak się domyślacie) 10 dni co dwa lata w marcu, z wydarzeniami w całym stanie. Być może zainspirowany / zagrożony wydarzeniami z MONA, "10 dni" z roku 2015 zapowiada energiczną reinterpretację formatów i myślenia. Jesteśmy podekscytowani.

Ponowne pojawienie się w 2015 roku to dziwaczny Festiwal Głosów (www.festivalofvoices.com), który w lipcu zamienia Hobart w śpiewające miasto; i największy na świecie festiwal rockowy Tasmania, Falls Festival (fellfestival.com.au), który odbywał się w zatoce Marion Bay na południe od Hobart, podczas dni sylwestrowych. Falls dostarcza lewicowych big-internationals (Artic Monkeys, Fleet Foxes, The Flaming Lips) i mnóstwo australijskich talentów (Dan Sultan, Paul Kelly, Angus i Julia Stone) - przynieś namiot i postaraj się zdobyć przynajmniej trochę snu. Bardziej wełnista skarpetka niż arena rock, Cygnet Folk Festival (cygnetfolkfestival.org) to trzydniowa fiesta w styczniu, z dobrą muzyką, niskobudżetowymi występami i warsztatami na południe od Hobart.

Spora szansa

Jeśli jesteś fanem krykieta (lub po prostu ciekawy), złap zespół Tasmania, Tasmańskie Tygrysy (crickettas.com.au/teams/tasmanian-tigers), rozbijając wierzbę w miesiącach letnich. Od zera do bohaterów, Tygrysy wygrywają w ciągu ostatniej dekady zarówno pięciodniowy, jak i jednodniowy format składu narodowego trzy razy (nigdy wcześniej nie wygrywając ani w ciągu wielu dziesięcioleci), ze stałym napływem tasmańskich graczy państwowych także cięcia dla krajowych drużyn.Biorąc pod uwagę rozbieżności populacji pomiędzy Tasmanią a państwami kontynentalnymi, ta trwała wydajność jest niczym niezwykłym! W trybie szybkiej gry Big Bash League T20 (zobacz to!), Gra Hobart Hurricanes (hobarthurricanes.com.au) jest również warta swojej ceny.

Jeśli bicepsy i obcisłe spodenki Australijskiej Ligi Futbolowej (afl.com.au) będą bardziej smakowały, w 2015 r. Kangury z North Melbourne będą mogły grać w domowe mecze w Hobart's Blundstone Arena, podobnie jak Hawthorn Hawks na stadionie Aurora w Launceston. Chwyć piwo, ciasto mięsne i wykrzycz sobie głowę ze stoisk.

Legendy Tassie

Mówiąc o Tasmańskich Tygrysach, w 2015 roku Muzeum i Galeria Sztuki Królowej Wiktorii w Launceston dostarczy wyjątkową ekspozycję rzadkich artefaktów, zdjęć i opowiadań zatytułowanych Tygrys Tasmański - Szlachetne Małe Szczątki. Odkąd ostatni znany okaz zmarł w zoo w Hobart w 1936 roku, Thylacine (aka Tasmanian Tiger) stał się symbolem tego, co doprowadziło i przeklętą Tasmanię od czasu białego osadnictwa. Polujący, chory i głęboko niezrozumiany, ten nieśmiały, pręgowany jak wilk torbacz, nie miał wielkich szans, gdy europejskie interesy zaczęły wkraczać na jego teren: oficjalnie uznano go za wymarły w 1986 r., Po 50 latach od tego ostatniego, samotny Thyalcine zmarł w zoo w Hobart.

Taka jest ciągła fascynacja Thylacynem, że obserwacje wciąż od czasu do czasu robią nocne wiadomości, jakkolwiek są one frustrująco niepotwierdzone (nikt nigdy nie wydaje się mieć aparatu pod ręką … a jeśli tak, cyfrowe obrazy w tych czasach są zbyt łatwe do naprawienia i zdemaskowany). Aby uzyskać wnikliwą lekturę, zanim udasz się na wystawę, wybierz Thylacine Davida Owena (2011) lub Col Cail Bailey's Thylacine (2013). Aby uzyskać więcej hollywoodzkich spinów, sprawdź, czy Willem Dafoe gra zrzędliwie w 2011 roku Myśliwy. Jesteś tam, Thylacine?

Charles Rawlings-Way i Meg Worby są niezależnymi pisarzami mieszkającymi na wzgórzach Adelaide. Pochodzący z Hobartu Charles wciąga Meg z powrotem do domu, by prześladować jego stare miejsca i sprawdzać nowe, ilekroć jest to możliwe. Śledź Charles na Twitterze @crawlingsway.