W drodze: po Kerouac w USA

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

USA to wielki kraj, a ilekroć ktoś próbował go zdefiniować - czy to Charles Dickens, Mark Twain, czy Stephen Fry - ruszyli w drogę. Tak samo pokolenie Beatów w latach czterdziestych. Pominęliby klasę, by kopać jazz i debatować o swoim miejscu w Zimnej Wojny w Ameryce. A potem wyruszyli w drogę: przemierzali kraj w poszukiwaniu nowego amerykańskiego snu - albo tylko kopnięć, muzyki i kobiet.

Biblia Beata, jeśli taka istnieje, jest Na drodze, W większości autobiograficzna powieść Jacka Kerouaca o serii bezcelowych podróży drogowych zaczerpniętych od 1947 do 1950 roku. Kerouac pojawia się jako narrator książki, Sal Paradise. Inne kluczowe rytmy również tworzą powieść, w tym poeta Allen Ginsberg i powieściopisarz William S Burroughs. Bohaterem jest Dean Moriarty, w oparciu o Neal Cassady, Coloradana, który zaznacza swoje podróże "dziką powieścią przepełniającą amerykańską radość".

Czy możesz dzisiaj podróżować drogą w tym samym duchu? Cóż, Kerouac próbował w 1960 roku, ale nie udało mu się, by odkryć, że pojawiły się międzystanowe, omijając wiele miast, które rozdarł przed dziesięciu laty. Ale jeśli Beaty mogą nas czegoś nauczyć o podróżach, to każda podróż daje nowe możliwości. Oto cztery kluczowe miasta do odwiedzenia, miejsca, które Kerouac znał i które wciąż inspirują "błąd", który przyciągnął go do kraju ponad 60 lat temu.

Nowy Jork

Nowy Jork to miasto, które nigdy nie śpi - a było szczególnie obudzone po II wojnie światowej. To właśnie w tym Nowym Jorku narodziła się Beat Generation, kiedy studenci porzucili studia i eksperymentowali z narkotykami, muzyką, seksem i literaturą, aby znaleźć alternatywę dla szalejącego, materialistycznego stylu życia, który widzieli wokół nich.

Tam też zaczyna się i kończy powieść Kerouaca. W Na drodzeByło to miejsce klubów jazzowych i kolacji, wycieczek w pociągu A i długie noce spędzone w obskurnych tawernach. To właśnie w Harlem jazz stworzył szybki bebop ze old-schoolowego jazzu, a "bop" stał się wkrótce ścieżką dźwiękową do Beats. Harlem's Lenox Lounge to klub z 1939 roku, w którym grała Billie Holiday, a Barbès z Brooklynu serwuje koktajle i bourbon wraz z występami muzycznymi. Ale podstawowym punktem pobicia jest miejsce w piwnicy osiedla Village Vanguard w Greenwich Village. Kerouac wykonywał jazzowe poezje tu w latach 60., niedługo po tym, jak ubolewał nad tym, że "jazz tu się zabija" z powodu wysokich cen nagrań.

Nie będąc przy biurku, Kerouac spędził czas z Allenem Ginsbergiem w dziewiętnastowiecznej tawernie White Horse, która stała się sławna jako miejsce fatalnego nalotu Dylana Thomasa w 1953 roku. Od tego czasu pub ma mieszkańców, studentów literatury i ciekawskich turystów.

Na drodzeWłasny koniec melancholii ma miejsce, gdy nowożeńcy Sal Paradise postanawiają osiedlić się w Nowym Jorku. Sal siedzi na "starym, złamanym molo" nad rzeką Hudson i patrzy, jak zachodzi słońce. Zróbcie to, co robił Sal: patrzcie, jak słońce zachodzi w "długim, długim niebie nad New Jersey" i "całym tym surowym kraju, który przetacza się w jednym niewiarygodnym wybrzuszeniu nad zachodnim wybrzeżem, i cała ta droga idzie, wszyscy ludzie marzą w ogromie tego ".

Chicago

Chicago "świeciło na czerwono", gdy Sal i Dean wjechali do miasta Na drodze. Kerouac opisuje to miasto jako "pół-wschodnie, pół-zachodnie" - i jest to lokalizacja w połowie drogi, która przekształciła go pod koniec 1800 roku w amerykański hub kolejowy, pozycję, którą będzie utrzymywać przez 100 lat.

Obaj bohaterowie dzielą swój czas pomiędzy historyczną dzielnicę Loop i Uptown. W Na drodze"Pętla" to wszystko "skrzeczące wózki, gazeciarzy, przecinki, zapach smażonego jedzenia i piwo w powietrzu, neony mrugające". Podczas gdy w dzielnicy teatralnej zachował się neon, Loop jest teraz domem dla finansowej dzielnicy Chicago, a także muzeów, galerii i Millennium Park z darmowymi letnimi koncertami.

Muzycznie, Chicago jest najbardziej znane ze swojego bluesa, ale Sal i Dean przybyli, by "zobaczyć hootchy-kootchy stawy i usłyszeć bop". Spędzają noc za muzykami w nienazwanych salonach i piją piwo do następnego ranka. Aby odtworzyć trochę ducha ich nocy, udaj się do Green Mill. To było miejsce, w którym można było pójść na drinki i jazz w Uptown Chicago od ponad wieku, i był jednym z ulubionych klubów Al Capone. Klapa za barem prowadzi do tuneli, w których ukryli swój bootlegowy alkohol. Dzisiaj jazz grany jest co noc - potem chwieje się "w wielki ryk Chicago … żeby spać do dzikiej nocy".

Denver

Na drodze jest napędzany urokiemWest, a zwłaszcza Denver, NealMiasteczko Cassady i centrum bitew wlata czterdzieste i pięćdziesiąte. Postacie z Na drodze zwołać w Hotelu Windsor na Larimer Street, wybudowanym podczas Gorączki Złota i po najbardziej luksusowych kwaterach Denver. Kiedy Beats uczyniło z nich miejsce spotkań, była to siedziba flophouse z dziurami od kul w ścianach. Hotel został zburzony w 1959 roku.

Larimer Street, serce szeregu w środku Na drodze, jest teraz Lower Downtown lub LoDo, modna okolica restauracji, apartamentów na poddaszu i minibrowarów stworzonych ze stuletnich magazynów. The Great Divide Brewing Co to pierwszorzędny przykład nowego Denver, wytwarzającego doskonałe sezonowe i całoroczne piwo i sprzedającego je w swoim pokoju z przekąskami.

Oryginalne nawiedzanki Beatnik przetrwały w mieście. Kerouac odwiedzał malutką, ponadczasową El Chapultepec, legendarną jazzową legendę z czerwonymi szachownicowymi podłogami i sceną, w której gościli Frank Sinatra i Ella Fitzgerald. Lokalne zespoły jazzowe teraz występują na scenie co noc. Uzbrojony w wielki stary neonowy znak i pobite stoiska z winami, Don's Club Tavern to kolejna relikwia czasów Beatsa, old-schoolowy bar nurkowy, otwarty w 1947 roku, i podobno kolejny z dziur do picia Kerouaca.

Zanim opuścisz miasto na ostatnim etapie podróży, warto sprawdzić znaki z lat 50. rozrzucone wzdłuż Colfax Ave. Kiedy Dean Moriarty ostatecznie opuszcza Denver, robi to rycząc "na wschód wzdłuż Colfax i na równiny Kansas".

San Francisco

Żadne miasto w Ameryce nie trzyma się swojej przeszłości ani nie postrzega niczego, co przypomina łańcuch narodowy z takim samym podejrzeniem jak San Francisco. To miasto jednostki, rebeliantów i romantyków, a także nieufność wobec zahamowań. Duch ten pojawił się w tym samym okresie, w którym zamieszkiwali Beats, wraz z poetami i artystami, po czym kilkadziesiąt lat później działali hipisi i działacze na rzecz praw homoseksualistów.

Sal przybywa do San Francisco podczas swojej drugiej wizyty po szalonym bieganiu z Deanem, który krzyczy: "Nie możemy iść dalej, bo nie ma już ziemi". Działalność Beats w mieście skupiała się wokół North Beach, włoskiej dzielnicy na północ od Chinatown. Teren jest obserwowany przez Art Deco Coit Tower na Telegraph Hill - zjedź windą na szczyt, aby podziwiać panoramiczne widoki na całą zatokę i otaczające ją "jedenaście górskich wzgórz".

Muzeum Beat znajduje się w odległości krótkiego spaceru na południe. W tej świątyni do wszystkich rzeczy, Beat Generation, możesz zobaczyć stare materiały filmowe o czołowych pisarzach, artystach i muzykach z epoki, najpierw prześlizgnąć się po nich i podnieść lornetkę Kerouaca do deski rozdzielczej. W pobliżu Jack Kerouac Alley prowadzi do księgarni City Lights, otwartej w 1953 roku przez poetę i wydawcę Lawrence'a Ferlinghettiego, który został słynnie zatrzymany za nieprzyzwoitą opłatą za publikację zapalającego Allena Ginsberga Wycie. Udaj się na górę do sekcji Beat, jeśli chcesz jej kopię lub oryginalną wersję przewijania Na drodze. Kilka kroków dalej, Vesuvio Cafe jest pozostałością po Beacie, z lampami Tiffany i starymi zdjęciami. Kerouac kiedyś opuścił spotkanie z autorem Henry Millerem, żeby się tutaj napić.

Przed opuszczeniem miasta Sal spełnia swoją własną obietnicę, aby wspiąć się na "tę górę". Ta góra, na północ od miasta, to Mt Tamalpais. W piękny dzień spogląda na Pacyfik, wraca do miasta, a potem na wschód, ku "wielkiemu surowemu wybrzuszeniu i masie mojego amerykańskiego kontynentu". Znajdź swój własny moment w raju Sal Paradise w parku na 50 mil pieszych i rowerowych szlaków. Być może na szczycie "na końcu Ameryki" znajdziesz, podobnie jak Sal, że nie ma gdzie pójść, ale wróć.