Na drodze w Ameryce: podróżując po USA bez samochodu

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-12 20:46

Podróżowanie po Stanach bez własnych kół nie musi być formą czyśćca. Beat pisarz, Jack Kerouac, nieświadomy wynalazca nowoczesnej amerykańskiej podróży samochodowej, nigdy nie posiadał prawa jazdy ani prawa jazdy. Oprócz dziwnego krótkiego (i prawdopodobnie nielegalnego) skrętu za kierownicą cudzego pojazdu, autor Na drodze polegał na wspólnym dojeździe samochodem, autostopem i dobrym starym transporcie publicznym. Być może właśnie dlatego jego roziskrzone, ale wnikliwe obserwacje amerykańskiego życia lat 50. były tak pouczające.

Emulowanie Kerouac dzisiaj nie jest zagadką, w którą wielu wierzy. Jako pisarz mieszkający w pobliżu granicy amerykańsko-kanadyjskiej regularnie wyprawę bez samochodu do stanu Waszyngton w Pacific Northwest, regionie zaskakująco dobrze obsługiwanym przez transport publiczny, jeśli masz czas i wytrwałość, aby go odkryć. Przepiękne malownicze przeprawy promowe łączą rozproszone wyspy wokół Seattle, pozytywnie wysublimowany pociąg Amtrak zatrzymuje się we wszystkich najważniejszych miastach przybrzeżnych i śródlądowych, a autobusy wypełniają większość luk pomiędzy nimi.

To prawda, że czasami problemem jest jakość, szczególnie w autobusach. Jeździłem na znacznie lepszych trenerach w Peru i Meksyku niż w USA, gdzie dobrze używana flota Greyhound straciła nieco blasku, odkąd Simon i Garfunkel "wyruszyli w poszukiwaniu Ameryki" w latach sześćdziesiątych (" człowiek w garniturze z gabardynem "jest bardziej prawdopodobne, że ma na sobie teraz tłustą kurtkę dżinsową). Ale pomimo braku luksusowych elementów, amerykańskie autobusy są zwykle funkcjonalne, niezatłoczone i - co najważniejsze - na czas. I nie zawsze są to także Charty. Wziąłem zippy Quickshuttle (z darmowym wifi) pomiędzy Vancouver i Seattle, Breeze Bus w północnym Oregonie i Rimrock Trailways w odległych zakątkach Western Montana, gdzie, nie raz, byłem tylko pasażer.

Autobusy też mogą być innowacyjne. Bus-Up 90 kursuje na szczyt Snoqualmie Pass na wschód od Seattle, umożliwiając rowerzystom przygód powrót na szlak John Wayne Pioneer do Cedar Falls i podróż autobusem do Szmaragdowego Miasta. Potem jest bezpłatny transport, który przemierza Park Narodowy Glacier w Montanie na najprawdopodobniej najbardziej spektakularnym odcinku asfaltu w USA, Drodze Going-to-the-Sun.

To nie jedyny freebie. Transport publiczny w Stanach Zjednoczonych może być niewiarygodnie łatwy dla klientów, zwłaszcza jeśli przyzwyczaisz się do wypłaty 30 £ za cotygodniową przepustkę London Tube. Wyspa Whidbey, największa wyspa na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, ma całkowicie darmowy autobus, który kursuje codziennie oprócz niedzieli, podczas gdy na przeciwległych brzegach Puget Sound można całkowicie opłynąć zieloną pustynię Półwyspu Olimpijskiego. 5 USD, jeśli chcesz rozszyfrować kilka rozkładów jazdy autobusów (wszystkie dostępne online). Ta sama 400-kilometrowa podróż samochodem kosztuje minimum 35 USD w gazie.

Największe oszczędności należą jednak do pociągów. Jeszcze w 2011 roku jeździłem Amtrak budowniczy imperium w wygodnym fotelu klasy biznesowej od Seattle po Chicago - spektakularna podróż o długości 2206 mil - za 140 USD. W Anglii ta sama ilość pieniędzy dostałaby mnie z Londynu do Birmingham - zaledwie 119 mil - w mniej wygodnym, bardziej zatłoczonym pociągu. Co więcej, Empire Builder to prawdziwe święto na kółkach, klasyczny przykład podróży uzurpującej sobie cel.

Amerykańskie miasta mają skromny rekord, jeśli chodzi o transport publiczny, ale wszystko zmienia się w wielu obszarach metropolitalnych. Portland, Oregon słynie ze swojej europejskiej wielkości tramwajów, lekkiej kolei, autobusów i ścieżek rowerowych. Na wybrzeżu, Seattle, wczesny innowator w miejskim transporcie publicznym podczas Światowych Targów w 1962 roku, zainwestował ostatnio w nowe połączenie tramwajowe i kolejowe. Niektóre amerykańskie miasta, takie jak Austin, Boulder i Missoula, mają bogaty transport publiczny, a paryskie systemy rowerów publicznych są obecnie normą w miastach takich jak Waszyngton i Minneapolis.

Ale w kraju, w którym samochód był od dawna standardową metodą transportu, innowacje w stylu Kerouaca są czasami konieczne. Planując wyprawę na nartach biegowych w North Cascade w Waszyngtonie w zeszłym roku, moja skrupulatnie zaplanowana podróż autobusem wahadłowca zatrzymała się nagle w miasteczku położonym w środkowej części Pateros, 50 mil od mojego celu, Winthrop. Pod wpływem kaprysu zadzwoniłem do mojego hotelu, postawiłem na mój najwyższy akcent Hugh Granta i wyjaśniłem mój dylemat. "Nie ma problemu" odpowiedział recepcjonista hotelu, "wyślę kogoś, kto cię odbierze". Rzeczywiście, kiedy mój autobus przybył do Pateros, na parkingu czekała srebrna Toyota Prius z kierowcą, który trzymał moje nazwisko na kartce papieru. To była odpowiednia ironia w kraju, w którym podróżowanie bez samochodu jest zwykle uważane za nierozwiązywalne równanie. Kerouac, który pracował w pobliżu Winthrop jako punkt obserwacyjny w ogniu w latach 50. XX w. I zapisał w swojej książce swoje lokalne doświadczenia autostopowe The Dharma Bumsbez wątpienia uśmiechałby się.