Wyśmienity archipelag: miejscowe niebo na Wyspach San Juan

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-12 20:46

Ruchy gastronomiczne zwykle odbywają się w miastach, a nie na izolowanych archipelagach, ale Wyspy San Juan w północno-zachodnim Pacyfiku Ameryki, uderzające w granice z Kanadą, zawsze były trochę inne.

Samowystarczalność od dawna jest popularną tutaj mantrą. Hipisi skolonizowali San Juan w latach sześćdziesiątych upajając się swą zadziornością. W latach 90. śledzili ich wypaleni uchodźcy, którzy ucieszyli się z odnalezienia dziewiczego wiejskiego raju, któremu udało się jakoś uciec z macków korporacyjnej kultury handlowej, tak szalonej gdzie indziej. Zrównoważony etos szybko wyrósł na czele pionierskich rolników na wyspach, których produktywne małe gospodarstwa prosperowały na łagodnych pastwiskach archipelagu otoczonych zalesionymi wzgórzami i osłoniętymi zatoczkami.

Przyczyna San Juans była wspierana przez sprzyjający klimat. Siedząc w cieniu gór olimpijskich, San Juans spędza w słońcu około 250 dni w roku, podczas gdy pobliski Seattle siedzi przez tygodnie miażdżącej ducha mżawki. Przy idealnych warunkach uprawy miejscowe rolnictwo zbiera bogatą nagrodę. Pomiędzy nimi trzy główne wyspy Orków, Lopez i Wyspa San Juan wspierają dwie winnice, farmę lawendową, ranczo alpakowe i weekendowe targi rolne, które obejmują wszystko, od karczochów po marioniny.

Nie trwało długo, zanim wyspy zaczęły przyciągać szefów kuchni o międzynarodowym rodowodzie. W stylu Eschewing Food Network, ci nowi kulinarni mistrzowie byli purystami, którzy planowali swoje menu wokół reputacji archipelagu jako czcionki wszystkich rzeczy "zielonych". Kto potrzebuje fast foodów, gdy jesteś otoczony bogatą w łososie wodą morską ">

Skorupiaki to sztandarowe jedzenie archipelagu, w szczególności miejscowe małże brzytew, kraby, ostrygi i przegrzebki. Wspierając je, znajdują się dwie podstawowe kluski Pacific Northwest, halibut i łosoś, obie łowione od czasów przed kolumbijskich oraz - przynajmniej na wyspie Lummi - nadal złowione przy użyciu starożytnej, ale zrównoważonej praktyki połowów "sieci rafowych", które docierają w najlepszej jakości dziki łosoś, jednocześnie minimalizując niechciany przyłów.

Zjadacze mięsa również nie będą głodować. Wyspy wychowują własne krowy, świnie i owce, z jagnięciną Lopez Island kierującą rachunek w lokalnych restauracjach, takich jak The Bay Café, gdzie jest aromatyzowana miętową gremolatą i gastrique z jabłecznikiem. Słowo na ulicy sugeruje, że warzywa ekologiczne na małej wyspie Waldron (populacja 100-ish) są najlepsze, a wino z winnic na Lopez i wyspie San Juan składa się z białych odmian winogron, takich jak Siegerrebe i Madeleine Angevine, które dobrze się rozwijają. chłodny, mokry klimat północno-zachodniego Pacyfiku.

Poszukiwanie stało się kolejnym filarem samowystarczalnej gospodarki archipelagu. Praktyka wywodzi się z ruchu "dzikich kultur" lat 80. i 90., a także strategii "seed-to-table" praktykowanych przez nowonawskie restauracje, takie jak Noma w Kopenhadze (wybrana najlepszą restauracją na świecie przez prestiżowe nagrody Pelligrino w 2010, 2011 i 2012). Kawiarnia Doe Bay na wyspie Orcas nakłada pokrzywy z pobliskich przydrożnych dróg na pizzę, a szef kuchni Blaine Wetzel w Willows Inn na wyspie Lummi (i byłego absolwenta Nomy) codziennie wysyła swój zespół pracowników kuchni, by zbierać takie jadalne potrawy. przysmaki takie jak wodorosty morskie, pędy grochu, kwiaty czarnego bzu i kwiaty jabłoni krabowej.

To podejście do łowów-zbieraczy z powrotem do podstaw nie jest tak dziwne, jak mogłoby się wydawać. The Willows Inn zdobył międzynarodowe uznanie za swoją kreatywną twórczość, najbardziej znaną z artykułu z 2011 roku. New York Times który wymienił go jako jedną z 10 restauracji na świecie "wartych jazdy samolotem" (nieco ironiczne, ponieważ Lummi nie ma lotniska - tylko 22-osobowy prom). Pięć-daniowy obiad w gospodzie jest niefortunnym wydarzeniem, ustalonym przez naturę, która pozwoliła szefom kuchni na jedzenie tego ranka. Podobna dbałość o szczegóły jest wykorzystywana w Allium na pobliskiej wyspie Orcas, kolejnej "restauracji docelowej", w której wielu graczy publikuje swoje recenzje, zanim jeszcze skończyli darmowy kosz na chleb podawany z domową karmelizowaną marmoladą z cebuli.

Jeśli istnieje znak rozpoznawczy renesansu San Juan, to krótkość łańcucha dostaw. Bardzo mało się tutaj importuje poza pieprz, sól i oliwę z oliwek. Oddzielone od reszty kontynentu amerykańskiego morzem, kulturą i awersją do nijakiego konsumpcjonizmu, wyspy są na dobrej drodze do stworzenia własnej gastronomicznej deklaracji niepodległości.