Opinia: spowiedź karnawałowego nienawidzącego

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

W sezonie karnawałowym miasta od Wenecji po Rio ożywają ulicznymi paradami i maskaradami. Ale nawet najlżejszy szelest piór kostiumowych zmusza mnie do ucieczki w przeciwnym kierunku.

Co mogłoby odwrócić podróżnika od świętowania przedwczorajszej radości? Cóż, pomóż mi klaustrofobicznie, ale napęczniały, chwiejny tłum to ostatnie miejsce, które chcę puścić. Następnie są praktyczne możliwości odwiedzenia miejsca karnawału, takie jak gwałtowne ceny i zakłócony transport. Dezorientacja i podwójne płacenie za dormitorium mają sposób na pozbycie się beztroskich uczt.

Postarałem się, używając wszystkich 30 cm dostępnej przestrzeni, aby "dobrze się bawić". Zachwiałem się. Chwyciłem puszkę czegoś zimnego. Oglądałem kostiumy tancerzy. Ale wkrótce wykręciłem Czerwony Pas z mojej kucyka i uchyliłem się przed szanowanym rangą dżentelmenem, który wydawał się pewny, że skończymy z jigami.

Dla mnie impreza dobiegła końca, pomimo tego, że powinienem mieć czas w moim życiu. Ale karnawał przypomina raczej hotel w Kalifornii: możesz się wymeldować, ale nie możesz wyjść. Twój duch imprezowy wskakuje do rynsztoka - wraz z tak ciepłym piwem i blaskiem - ale karnawałowy behemot tupie bez względu na to.

Wyobrażałam sobie, że uprawiam crowdsurfing, kolana mojego nowego "przyjaciela" w oczy po drodze. Zamiast tego uchyliłem się między ostrymi łokciami i na palcach nad kałużą wymiocin. Nawet wtedy nie byłem wolny. Personel ochronny pomachał rozbitkom przez zmieniony system pieszy, tak niezrozumiały, że Escher wyznaczyłby mu arcydzieło.

Zakłócenie transportu, jak się dowiedziałem, jest jednym z czterech jeźdźców karnawałowej apokalipsy (inni to rosnące ceny hotelowe, wuwuzele i niewytłumaczalne koraliki). Tak więc powinienem był się nauczyć z mojej porażki Notting Hill podczas podróży po Francji, kiedy znaki "dywersji" zapchały moją drogę do średniowiecznego miasta Besse-St-Anastasie. Przez zwykły zbieg okoliczności przybyłem w dzień festiwalu.

Nieświadomy tego, co czeka mnie na drodze, nawigowałem po moim najmowanym polo przez wąskie uliczki Besse. W połowie drogi przez nawrót usłyszałem rozbrzmiewającą muzykę. Nagle zza rogu wynurzył się pływak w kształcie łabędzia, kierując się w stronę mojego samochodu. Zamaskowani imprezowicze wychylili się i wiwatowali, gdy zatrzymywałem samochód spektakularnie (starając się utrzymać stałą stopę na sprzęcie zaatakowanym przez ptaka z papieru-mâché). Po bolesnym manewrowaniu obok pływaka, skończyłem czołganie się do mojego hotelu, trzaskając hamulcami za każdym razem, gdy błądzący błąkał się po drodze.

Oszczędź mi ciężkiej sprzedaży na karnawale i ich kulturze. Nazywaj mnie karnawałowym sprytem, ale będę tam po paradach, kiedy ostatni stroik spadnie, pławiąc się w spokoju powracającej normalności.