Odkrywanie Haram al-Sharif (Wzgórze Świątynne): Przewodnik dla zwiedzających

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2024-01-15 16:03

Żydzi wierzą, że to jest miejsce, w którym powstał świat i gdzie ostatecznie się skończy. Muzułmanie wierzą, że to stąd Prorok Muhammad wstąpił do nieba na Mi'raj. Chrześcijanie, Żydzi i muzułmanie wierzą, że Prorok Abraham stał tutaj gotowy do poświęcenia swego syna, aby udowodnić, że jest Bogiem. Początkowo miejsce pierwszych i drugich świątyń Izraelitów, a obecnie siedziba Kopuły na Skale, Haram al-Szarif jest miejscem głębokiej wiary i religijnego znaczenia. Przez wieki zwalczano ją, a dziś pozostaje jedną z najbardziej kontrowersyjnych działek na ziemi, a także jedną z najbardziej rozpoznawalnych atrakcji na świecie.

Ściany szafy

Ściany otaczające Haram al-Sharif osiągają najwyższy punkt (65 metrów) na południowo-wschodnim narożniku, gdzie widać wyraźne bloki masywnego kamienia z murów herodyjskich i pokrywające je mniejsze kamienie z późniejszych uzupełnień. Siedem bramek prowadzi do góry, a pięć najważniejszych punktów zainteresowania to Bab al-Magharibeh (jedyni wrota nie-muzułmanie mogą wejść przez nie, chociaż możesz wyjść przez którekolwiek z nich), Brama Łańcuchowa (Bab es-Silsileh), Brama Kupców Bawełnianych (Bab al-Qattanin) z jego stalactitowym pseudonimem, Stalowa brama (Bab el-Hadid) i Brama Strażnika (Bab en-Nazir). Na zachodniej i północnej ścianie są cztery minarety z zakresem dat budowy: na południowo-zachodnim narożniku (1278, zmieniony 1622), powyżej Bab es-Silsileh (1329), na północno-zachodnim narożniku (1297), i - najmłodszym z czterech - na północnej ścianie (1937).

złota Brama

Jedną z najciekawszych atrakcji turystycznych murów jest zamurowana Złota Brama, podwójna brama, przez którą żydowska tradycja stwierdza, że Mesjasz wejdzie do miasta w dniu ostatecznego sądu. W związku z tym - i niewątpliwie także z myślą o strategicznym znaczeniu - Arabowie zamurowali obie bramy i na dobrą sprawę rozłożyli cmentarz poza murami.

Platforma świątynna

Strona pierwszej świątyni Salomona jest teraz obszernym placem. W zachodniej części znajdują się arkadowe budynki z epoki Mameluków. Pomiędzy bramami Bab al-Qattanin i Bab el-Hadid są liczne grobowce, w tym Sharif Hussein I Ibn Ali (1851-1931), przywódca arabskiego buntu z I wojny światowej. W południowo-wschodnim narożniku schody prowadzą do tak zwanych Stajni Salomona (zwykle zamkniętych), szeregu komór zbudowanych przez Heroda Wielkiego, gdzie późniejsi krzyżowcy uwiązali swoje zwierzęta.

Kroki prowadzące do centralnej platformy, gdzie Kopuła na Skale siada, są rozpięte przez przystojnych kolumny łukowe pochodzący z okresu Mameluke. Muzułmanie nazywają to "Łuskami", ponieważ wierzą, że łuski używane do ważenia dusz ludzi będą zawieszone tutaj w Dniu Sądu.

Meczet Al-Aksa

Meczet Al-Aksa ("Najdalszy Meczet") bierze swoją nazwę od podróży Proroka Mahometa do nieba (znanej jako al-Isra wal Mi'raj lub "nocna podróż" przez muzułmanów), w której podróżował od Mekki do najdalszego meczetu przed wejściem do nieba. Archeolodzy uważają, że meczet stoi na rynku żydowskiego Wzgórza Świątynnego. Pierwotny meczet został zbudowany za panowania Umayyada Kalifa Al-Walida I (705-715 AD), a niektórzy archeolodzy uważają, że budowniczowie wmurowali w budowę bazylikę z epoki bizantyjskiej, choć nie ma co do tego sporu. Kiedy Krzyżowcy przybyli do Jerozolimy, uznali, że meczet jest prawdziwym miejscem dla Świątyni Salomona.

Przez wieki Al-Aqsa została gruntownie odrestaurowana i odnowiona, ostatnio w latach 1938-1943, gdy zainstalowano kolumny białego marmuru z Carrary, dostarczone przez Mussoliniego, a nowy sufit został zbudowany kosztem króla Farouka z Egiptu. W 1967 r. Został uszkodzony przez strzały, aw 1969 r. Ogień celowo rozpoczęty przez australijskiego chrześcijanina, zniszczył niektóre z bezcennych szczegółów wnętrza z XII wieku. Mimo to wnętrze z siedmioma nawami robi wrażenie i jest domem dla uderzających i misternie rzeźbionych mihrab (nisza modlitewna). Poza frontem Al-Aqsa znajduje się El-Kas fontanna ablucji, wzniesiona przez mameluckiego sułtana Qaitbaya w 1455 roku.

Kopuła Kamiennej Platformy Budynków

Na wschodniej stronie Kopuły na Skale znajduje się mały, okrągły budynek kopulasty zwany jako Kopuła łańcucha, tak zwany, ponieważ Salomon powiedział, że zawiesił łańcuch nad miejscem sądu swego ojca, z którego wynikałoby, że jakikolwiek mężczyzna, który pojawi się w sądzie, złoży fałszywą przysięgę. Duży mihrab (nisza modlitewna), oznaczająca kierunek Mekki, pochodzi z XIII wieku.

Na północno-zachodnim narożniku podwyższonej platformy znajduje się Kopuła Wniebowstąpienia, zbudowany w miejscu, gdzie w wierze muzułmańskiej proroka Muhammada modlił się przed jego wzniesieniem do nieba. W północno-zachodnim rogu przed schodami znajduje się kopuła św. Jerzego i kopuła duchów, które pochodzą z XV wieku.

Kopuła na Skale

Główną atrakcją zwiedzania na peronie jest oczywiście sama Kopuła na Skale. Nie-muzułmanie nie mogą wejść, ale fasada jest piękna. Zbudowany na miejscu, gdzie Żydzi wierzą, że Abraham przygotował się do poświęcenia Izaaka, a muzułmanie wierzą, że Prorok Mahomet rozpoczął swoje wejście do nieba, Kopuła na Skale (Qubbet el-Sakhra) jest jednym z największych pomników muzułmańskich. Został zbudowany przez Abd al-Malik (685-705), piąty kalif Umayyad.Ośmioboczna struktura z wysoką kopułą stanowi świętą skałę Moria. Imponujący efekt Dome of the Rock wynika z połączenia drobnych proporcji i okazałej dekoracji z pozornie prostym planem terenu składającym się z trzech koncentrycznych elementów. Wokół skały znajduje się pierścień z filarów i kolumn podtrzymujących kopułę; szeroka ambulatoria oddziela ten pierścień od ośmiokąta, również utworzonego przez filary i kolumny, a to z kolei jest oddzielone od ośmiokątnych ścian zewnętrznych wąską ambulatorium.

Cztery drzwi, pokryte miedzią autorstwa Qaitbaya (1468-96), prowadzą do wnętrza, co jest niestety niedostępne dla nie-muzułmanów. W centrum wewnętrznej rotundy jest Es-Sakhra, Holy Rock, nad którymi mógł stanąć ołtarz Żydów na całopalenia. Ma tylko 18 metrów długości i 13,25 m średnicy. Jest otoczony kratką zainstalowaną przez krzyżowców w XII wieku, aby zapobiec odrywaniu reliktowych kawałków kamienia. Pod skałą znajduje się jaskinia znana muzułmanom jako Bir al-Arwah ("Studnia Dusz"), w której wierzy się, że dusze zmarłych gromadzą się, aby się modlić.

Wskazówki i taktyki: jak najlepiej wykorzystać wizytę w Haram al-Sharif

Nie-muzułmanie mogą wejść tylko z Bab al-Magharibeh, obok Ściany Płaczu przy Ścianie Płaczu Zachodniego.

Dostań się tu tak wcześnie, jak to możliwe. Kontrole bezpieczeństwa oznaczają, że linie przy wejściu mogą być długie i męczące.

Możesz wyjść z którejkolwiek z innych bramek. Wyjdź z Bab al-Qattanin, aby podziwiać jego wspaniałą architekturę stalaktytów.

Wchodzisz do jednego z najświętszych miejsc na świecie - ubieraj się skromnie.

Z centrum Jerozolimy, Egged Bus nr 38A biegnie od ulicy króla Jerzego V przez dzielnicę żydowską i do zachodniej Wall Plaza oraz związanych z nią atrakcji turystycznych.

Jeśli idziesz z centrum Jerozolimy, Jaffa Gate jest najbliższym podejściem do Starego Miasta.

Historia

Dla tych z wiary żydowskiej, Wzgórze Świątynne jest tam, gdzie rozpoczął się świat, a Bóg wyprowadza ziemię, Adama i Ewę z kamienia węgielnego na górze Moria. To na tym samym kamieniu Prorok Abraham zasygnalizował swoje oddanie Bogu, godząc się na poświęcenie swego syna. Pierwsza Świątynia zbudowana w tym miejscu została zbudowana przez króla Salomona z przechowywaną wewnątrz Arką Przymierza. Pierwsza Świątynia została całkowicie zniszczona przez Nabuchodonozora w 586 roku pne. Później zbudowano tu Drugą Świątynię, która została zniszczona przez Rzymian w AD 70.

Zanim muzułmanie schwytali Jerozolimę, miasto zostało utrzymane przez Cesarstwo Bizantyjskie, a cesarz Justynian poświęcił kościół Matce Boskiej na terenie Wzgórza Świątynnego.

Po armii muzułmańskiej podbili Jerozolimę w AD 638, Kalif Omar odwiedził miasto. Po prostu ubrany, w towarzystwie arcybiskupa Sofroniusza wszedł na teren Świątyni i odmawiał modlitwę na skale Abrahama, którą wierzący muzułmanie uważali za miejsce, z którego Prorok Muhammad wstąpił do nieba.

Wspaniały okres kalifów Umajjadów, których stolica znajdowała się w Damaszku, wznosił się na platformie świątynnej dwóch budynków, które stały się symbolami i emblematami Jerozolimy - Kopułą Skały, zbudowaną na skale Morii przez Abda ela. -Malik w 687-691, a meczet Al-Aksa przez jego syna El-Walida I (705-715).

Okres rządów muzułmańskich na Wzgórzu Świątynnym został przerwany przez przybycie krzyżowców, którzy trzymali Jerozolimę w latach 1099-1187 i splądrowali Kopułę Skały i Meczet El-Aksa (mniej hojni niż Kalif Omar, który oszczędził kościół Świętego Grobu). Pierwsi królowie Jerozolimy rezydowali w meczecie Al-Aksa, ale później przeszedł do Zakonu Świątyni (założonego w 1149 r.), Który wziął swoją nazwę od Templum Salomonis (Al-Aqsa) i Templum Domini (Kopuła na Skale). Po odzyskaniu Jeruzalem dla Islamu przez Saladyna w 1187 r. Na platformie świątynnej budowano o wiele więcej, w szczególności przez Mameluków.