Herbata, pociągi i relikwie z Raju: zwiedzanie zachodnich Ghatów w Indiach - Lonely Planet

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Biegnąc równolegle do linii brzegowej Indii przez 1600 km od Gudżarat do głębokiego południa Tamil Nadu, bujne, zamaskowane przez lasy, Ugory Ghaty Zachodnie tworzą jedne z najbardziej różnorodnych biologicznie obszarów na świecie. Drugie pod względem wielkości pasmo górskie w Indiach to nieokiełznany naturalny świat Księga dżungli marzenia, bogate w unikalną, endemiczną florę i faunę, przeplatane starannie przyciętymi, błyszczącymi zielonymi plantacjami herbaty i niegdyś znakomitymi stacjami wzgórzowymi zalanymi historią ery Raju.

Ooty, królowa wzgórz Nilgiri

To brytyjscy koloniści początkowo szukali schronienia przed upalnym, nizinnym upałem w tych chłodnych, spowitych mgłą górach rodzimych shola (dziewiczy las), zakładając ekscentryczny zbiór południowych Indii ze stacjami górskimi. Dzisiaj to indyjscy turyści, a nie zagraniczni turyści, przybywają do zachodnich Ghatów, szukając chłodnego powietrza, naturalnego piękna i zielonego spokoju.

Główne miasto rezerwatu biosfery Nilgiri w Unesco - obszar o wysokiej bioróżnorodności o powierzchni 5520 km², który płynie przez północny-zachód Tamil Nadu do Kerali i Karnataki - typowo oszalałym, ale historycznie urzekającym miastem Ooty (Udhagamandalam, 2240 m) jest najbardziej popularnym miejscem Tamil Nadu stacja na wzgorzu. Podobnie jak jego himalajskie rodzeństwo, została założona na początku 19^th wieku, kiedy Madras (obecnie Chennai) był stolicą prezydencji Madras w brytyjskich Indiach. Ooty jest również trampoliną do eksploracji rezerwatu tygrysów Mudumalai Tiger's, położonego na północny zachód od Tamil Nadu.

Hinduskie świątynie Ooty, tętniący życiem bazar, chaotyczne centrum i jezioro z rozpędzonymi pedałami ustępują miejsca zatłoczonym kwiatem pasmom w stylu angielskim, mijając wspaniałe budynki z czasów Raju, takie jak czerwonawe, wciąż działające 1867 Nilgiri Library i St Stephen's Church, celownik od 1829. Wiele z nich zostało przeprojektowanych jako wspaniałe zabytkowe hotele: przytulny 1855 domek Lymond House, lub na początku 19^th-century Taj marka Savoy.

Ale to wciąż oczywiście południowe Indie, a będziesz smacznie jadł idlis, vadas, Dosas i czysto-wegetariański thalis pełno w restauracjach Ooty. Za miastem można uciec wśród zalesionych wzgórz na wędrówkach z przewodnikiem po plantacje herbaty i wioski plemienne lub odwiedzić punkt widokowy Doddabetta o długości 2633 m, najwyższy Nilgiris.

Przed przybyciem Brytyjczyków jedynymi mieszkańcami Nilgiris były odrębne społeczności plemienne, z których najbardziej znana była Toda z Ooty, ubierająca się w efektowne czarno-czerwone haftowane szale. Muzeum Tribal Research Center, położone 10 km na południowy zachód od miasta, jest warte odwiedzenia ze względu na fascynujące eksponaty i pokazy na tych plemiennych społecznościach. Poza muzeum znajduje się piękna, mało odwiedzana Dolina Avalanche, dostępna tylko na oficjalnych działach leśnych "ecotours".

Filiżanka w Coonoor

Tętniący Coonoor (1720 m) znajduje się 20 km na południowy wschód od Ooty, otoczone szmaragdowozielonym morzem plantacji herbaty. Upper Coonoor (nie gorączkowy centralny Coonoor) czyni bardziej pokojową alternatywną bazę Nilgiri do Ooty, z łatwym dostępem do wspaniałych punktów widokowych, 50-letnią posiadłością Highfield Tea Estate i tak wspaniałym dziedzictwem, jak brytyjski bungalow 180 ° 180 ° McIver. Tymczasem spokojna Kotagiri (1800 m), 30 km na wschód od Ooty, to oryginalna stacja górska Nilgiris: jej ziemisto-czerwony pomnik Sullivana to dom Johna Sullivana z 1819 roku założyciela Ooty.

Z Nilgirisem, połowa zabawy idzie tutaj - idealnie na pokładzie słynnej brytyjskiej kolei wąskotorowej Nilgiri Mountain Railway. Światowy status Unesco, niebiesko-kremowy "zabawkowy" pociąg porusza się pomiędzy Mettupalayam na równinach i Ooty, przez Coonoor, przemierzając tunele, pokonując mosty i przekazując coraz bardziej spektakularne widoki lasów i plantacji herbaty; możesz nawet szpiegować dzikiego słonia przepychającego się przez zarośla.

Kodaikanal, księżniczka z Palani Hills

Otoczony przez chronione wzgórza Palani, 250 km na południowy wschód od Ooty, Tamil Nadu ma 2100 m wysokości "Princess of Hill Stations", Kodaikanal (Kodai), jest bardziej atmosferyczny, gdy (często) zawoalowany we mgle. Niezwykle, Kodai został założony w 1845 roku nie przez wąskie gardło brytyjskich urzędników imperialnych, ale przez amerykańskich misjonarzy uciekających przed malarią na nizinach Madurajskich, i ma swój odrębny charakter, przerywany przez międzynarodową szkołę, organiczną kuchnię i popularność wśród indyjskich nowożeńców.

Łódki wiosłują na jezioro w kształcie gwiazdy, a mgliste okoliczne wzgórza są wyłożone wykładziną shola las - znaleziony tylko w Ghatach Zachodnich - i kurinji krzewy, które kwitną w kolorze lawendowo-niebieskim tylko raz na 12 lat (w tym w 2018 roku!). Spaceruje po lasach po horyzontach, lśniących jeziorach i budżetowo-podróżniczym raju wioski Vattakanal (4,5 km na południowy zachód od Kodai), która ma towarzyski klimat miniaturowego południowoindyjskiego Manali.

Munnar: zajęcia z herbaty, kardamonu i gotowania

Zaraz za granicą w spokojnej Kerali, Munnar (1524 m) to tętniące życiem centrum południowoindyjskiego regionu uprawy herbaty. Podobnie jak Ooty, centrum handlowe Munnar, zatłoczone centrum, szybko zanika, gdy wyruszasz w jego łagodne, kuszące zielone doliny i wzgórza, gdzie chaty ukrywają się wśród błyszczących liści wypielęgnowanych plantacji herbaty i kardamonu.

Możesz dołączyć do wędrówek z przewodnikiem do górskich widoków i plantacji herbaty na wysokim wysokościach oraz zwiedzić model Muzeum Herbaty, lub zdobyć praktyczną wiedzę o delikatnych przyprawach kuchni Keralan w klasie gotowania z szanowaną pisarką Nimi Sunilkumar. Wśród górskich ucieczek Munnaru przepiękna rodzinna rezydencja Rose Gardens zaprasza na kursy gotowania, widoki na dolinę i śniadania na naleśniki kokosowe.

Ochrona zachodnich Ghatów

Przemieszczając się między Kerala, Karnataka i Tamil Nadu, przylegające chronione obszary Bandipur, Nagarhole, Wayanad, Sathyamangalam i Mudumalai są gospodarzami największej pojedynczej populacji tygrysów na planecie. Według indyjskiego spisu tygrysów z 2014 roku, 570 tygrysów krąży po tych dzikich zwierzętach - będziesz mieć szczęście, aby je zauważyć, ale miej oczy szeroko otwarte w wielu parkach narodowych Ghatów, ponieważ zawsze jest szansa.

Park Narodowy Nagarhole na wysokości 643 km kwadratowych na zachód od Mysore (Mysore) znajduje się w jednym z największych na świecie skupisk dzikich słoni azjatyckich, połączonych przez lasy tygrysie, lamparty, duly (dzikie psy), chital, gaurs i langurs. Wiele z tych charakterystycznych gatunków wędruje również przez Park Narodowy Bandipur na południowy wschód, który obejmuje 880 km2 na skrzyżowaniu Karnataka z Kerala i Tamil Nadu.

Zaciszne, nietknięte zakątki najdalej na północ wysuniętego najdalej na północ Kerali 345 km2 Wayanad Wildlife Sanctuary to najlepszy sposób na spotkanie dzikich słoni z południowych Indii. W południowej Kerali, 35 tygrysów i 900 słoni, a także sambar, dziki i langurs patrolują gęste, wiecznie zielone lasy Periyar Wildlife Sanctuary, jeden z najbogatszych parków w Indiach (925 km kw.) I ukochanych. Z około 50 nieuchwytnymi tygrysami, soczyście Mudumalai Tiger Reserve, w Tamil Nadu, ma jedną z największych indyjskich gęstości populacji tygrysów; częściej zauważane są słonie, szakale, wąsy, gaury, jelenie i pawie.

Aby cieszyć się bezgranicznie utartym doświadczeniem w grze Western Ghats, odwiedź Rezerwat Tygrysa Parambikulam w Kerali lub Rezerwat Tygrysów Anamalai w Tamil Nadu, gdzie Bungalow Sinna Dorai dodaje luksusu plantacji herbaty.