Najbardziej charakterystyczne domy z XX wieku

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Kiedy muzeum nie jest muzeum? Oczywiście, kiedy to jest dom. Te nowoczesne arcydzieła są warte odwiedzenia dla samej architektury, ale są tym bardziej intrygujące, że kiedyś są kochane i mieszkają w domach. Możesz nawet zdobyć kilka wskazówek dotyczących projektowania wnętrz, odwiedzając te czasami zapierające dech w piersiach miejsca.

Villa Savoye, Francja

Pięćdziesiąt lat po śmierci Le Corbusiera, jego dom, zbudowany w latach 1929-31, pozostaje jednym z najważniejszych budynków XX wieku we Francji. Mantra architekta brzmiała: "dom jest maszyną do życia" iw tej rygorystycznej, ciężkiej pracy, kluczowe zasady Międzynarodowego Stylu, jego "pięć punktów", były pisane dużymi i głośnymi. Elementy projektowe, takie jak płynne pomieszczenia wewnątrz / na zewnątrz, płaski dach, proste linie i panoramiczne poziome okna z wstążkami, które wizualnie wykorzystują otaczający krajobraz, zostały po raz pierwszy zaobserwowane w kontekście krajowym; dom nadal wydaje się dziś awangardowy (villa-savoye.monuments-nationaux.fr).

The Glass House, Stany Zjednoczone

Szklany Dom to dom w swej istocie. Cała "skóra i kości", całkowicie przezroczysta, ale maleńka i niespodziewanie przypominająca domek, od razu podkreśla i podważa to, co uważamy za dom. Ekstremalny minimalizm domu Philipa Washingtona z 1949 roku w Connecticut mógł stać się symbolem amerykańskiego modernizmu, ale umiejętność czucia się częścią krajobrazu jest jego cechą definiującą. Johnson był zakochany w skonstruowanej dziczy paryskiego "Parc des Buttes-Chaumont" i neoklasycystycznych ogrodach angielskich, wraz z łąkami z jego środkowego zachodu; po wejściu szybko staje się oczywiste, że perfekcyjny krajobraz wokół jest prawdziwą gwiazdą (theglasshouse.org).

Dom Aalto w Finlandii

Ten dom na przedmieściach Helsinek nad morzem w Munkkiniemi był domem rodzinnym ulubionego duetu projektantów, Alvara i Aino Aalto, od 1936 roku. Jest prosty, nieskładny, ale kusząco ciepły i służył jako prototyp dla wielu przyszłych prac Alvara Aalto, łącząc funkcjonalizm z szybko pojawiającym się humanizmem i świadomością ekologiczną architekta. Eksperymentalne myślenie i głęboka praktyczność pary ujawniają się w garderobie, dziwacznej dwustronnej porcelanowej szafce i innowacjach w zakresie izolacji i orientacji. W przeciwieństwie do innych wczesnych dzieł modernistycznych, istnieje silne wyczucie miejscowych, z wieloma elementami dekoracyjnymi przypominającymi i świętującymi fińskie tradycje rzemieślnicze (alvaraalto.fi).

Villa Necchi Campiglio, Włochy

Ta willa z 1932 roku, arcydzieło ekscentrycznego racjonalisty Piero Portaluppi, dramatycznie zakomponowane przez strzeliste magnolie i wysokie mury, stanowi uwodzicielski błysk w mrocznym blasku przedwojennych lat Mediolanu. W jego teatralnych wnętrzach mieszają się niezwykłe, ambitnie przyszłościowe idee - wyłożona terrarią solarium musiała ustawiać wymachujące językami mediolańskimi - z przerażającymi, codziennymi detalami. Szafy są wypełnione ładnymi sukienkami i futrami, a bagaże parowca są zawsze gotowe. Kolekcja równie sugestywnej XX-wiecznej łaski na ścianach (visitfai.it/villanecchi).

Villa Tugendhat, Republika Czeska

Willa Mies van der Rohe z 1930 roku na przedmieściach Brna jest paatem kosmosu i światła, całkowicie znosząc ściany podtrzymujące, opiekując się przełomową architekturą żelaza. Struktura jest nie tylko rewolucyjna, ale także stanowi odbicie tradycyjnego wystroju wnętrza. Zamiast tego, luksusowe, naturalnie piękne materiały tworzą wiele funkcjonalnych powierzchni, takich jak półprzezroczysta, reagująca na światło afrykańska ściana z onyksu w salonie. Meble, zaprojektowane specjalnie do domu we współpracy z Lilly Reich, łączą stal rurową z rzadkimi drewnami i skórą w kolorze klejnotu; ich charakterystyczne krzesło "Brno" jest nadal w produkcji.

Dar Sebastian, Tunezja

Architekt Frank Lloyd Wright i Elsa Schiaparelli wychwalali tę plażową modernistyczną, orientalną fantazję, wymyśloną przez rumuńskiego milionera George'a Sebastiana w latach 1920-1932. Jej przestronne, seksowne przestrzenie powitały artystów, celebrytów, światowych liderów i modę w XX wieku. Trochę oryginalnych mebli pozostaje, a jego luksusowe wnętrza są troskliwie pielęgnowane, ale centralnie położony basen kolumnowy, sklepione sklepienia ze spadzistymi sklepieniami i "łazienka na przyjęciu" - lustra i baptistery - jak czteroosobowa wanna - wciąż są nokautem.

Case Study House nr 8: The Eames House, Stany Zjednoczone

Dom i studio Charlesa i Raya Eamesa z 1949 roku są typowo kalifornijskie - zaniżone, osadzone na łące i otoczone eucalyptami, otwarte na słońce i morskie bryzy - i symbolizują ich misję z połowy wieku na rzecz demokratyzacji designu. Sprytne metody konstrukcyjne zmaksymalizowały objętość przy minimalnych, w większości prefabrykowanych materiałach. Pokoje są zaprojektowane pod kątem wielu zastosowań. Część domu bohemy, część laboratorium dla ich eksperymentów z estetyką i funkcjonalnością, inspiruje strukturalnie, ale jest też gratką dla przebłysków codzienności Eamesa (eamesfoundation.org/how-to-visit).

Casa Das Canoas, Brazylia

Największy architekt Brazylii, Oscar Niemeyer, zaprojektował swój dom w dżungli w 1951 roku.Jest zarówno głęboko nowoczesny, jak i całkowicie z czasu i miejsca, Niemeyer tutaj zlekceważył architekturę "władcy i placu", zamiast znaleźć inspirację w plastyczności wylanego betonu i jego najbliższego otoczenia: "jego białe plaże, jego ogromne góry, jego stare barokowe kościoły i piękne opalone kobiety ". Jego tropikalny erotyzm to zamieszanie zakrętów, pustek i niespodziewanych wtargnięć przez sam krajobraz: gigantyczny głaz śledzi schody prowadzące w dół do podłoża, a następnie wznosi się, tworząc część zewnętrznego basenu (niemeyer.org.br/fundacao/locais/ casa-das-canoas).

Rose Seidler House, Australia

Harry Seidler, austriacki uchodźca, wytrenowany przez Breuera i Gropiusa, zaprojektował ten dom dla swoich rodziców pod koniec lat czterdziestych. Usadowiony wśród buszu na bogatych północnych przedmieściach Sydney, "dom ze szkła i nóg" Seidlera pomógł kształtować przyszłość australijskiej architektury. To hołd złożony nauczycielom europejskim, tak, ale także antipodyjska od nowa koncepcja Bauhausu architekta, sprytna przeróbka tradycyjnych domów nadbrzeżnych nadbrzeżnej Australii. Pływająca forma szkieletu jest zakotwiczona w krajobrazie za pomocą długiej rampy, ścian z piaskowca i ekranów z żaluzjami, a jasne i otwarte wnętrza są pięknie umeblowane przy użyciu oryginalnych mebli i urządzeń z lat 50. XX wieku (sydneylivingmuseums.com.au/rose-seidler-house).

Dom Kunio Maekawa, Japonia

Modernistyczny, pionierski dom Kunio Maekawy (obecnie część Edo-Tokyo Open Air Architecture Museum - tatemonoen.jp) jest wspaniałym przykładem płodnego dialogu tradycyjnej japońskiej estetyki i filozofii europejskiego modernizmu. Zbudowany w 1942 roku, jego maleńkie rozmiary, powściągliwa prostota i sprytne wykorzystanie wewnętrznych słupów zawdzięczają czas architektowi w pracowni Le Corbusiera (pracował nad Villa Savoye) wraz z surowymi restrykcjami wojennymi dotyczącymi materiałów, ale są również charakterystyczne dla innowacyjnego ducha Maekawy i umiejętność tworzenia jasnych, ale intymnych przestrzeni życiowych. Oryginalne meble zaprojektowane przez architekta specjalnie dla domu i odrestaurowane przedmioty osobiste również pozostają na miejscu, są również sugestywnym połączeniem linii modernistycznych i japońskich tradycji rzemieślniczych.