Ręcznie wykonane w Tōhoku: tradycyjne rzemiosła północnej Japonii - Lonely Planet

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Japońska "głęboka północ", w przeważającej mierze wiejski region Tōhoku, jest domem tradycji rzemieślniczych, przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Wycieczka do tego mało odwiedzanego kraju oferuje szansę zobaczenia wykwalifikowanych rzemieślników w pracy - i znajdź wyjątkową pamiątkę - tylko przejażdżkę pociągiem lub dwie z Tokio.

Tygrysy z papieru-mâché, jastrzębie talizmanów, żeliwne czajniki i zawsze popularne kokeshi lalki to tylko niektóre z ręcznie robionych przedmiotów, które podróżnicy napotkają podczas artystycznej wycieczki po północnej Japonii. Wielu rzemieślników ma warsztaty i studia, które chętnie przyjmują gości, co ułatwia "atelier hop" w całym regionie. Najlepiej zadzwonić wcześniej (lub poprosić hotel, aby zadzwonić), aby potwierdzić godziny otwarcia przed zejściem.

Lalki Kokeshi w Naruko Onsen

Kokeshi to proste, bezramienne drewniane lalki ozdobione różnymi wzorami, w tym chryzantemami, śliwkowymi kwiatami i paskami. Tradycyjnie robiono je w odległych wioskach o gorącym źródle, takich jak Tsuchiyu Onsen w prefekturze Fukushima oraz Shiroishi i Zao w prefekturze Miyagi, gdzie nadal są wytwarzane i były od czasów Edo (1608-1868). Podobnie jak w przypadku wielu zabawek ludowych, kokeshi zostały historycznie wyprodukowane przez rolników podczas długich zim w celu uzupełnienia ich dochodów. Oryginalnie dla dzieci, lalki są teraz podziwiane jako eleganckie elementy.

Naruko Onsen w prefekturze Miyagi oferuje wiele okazji do odwiedzenia pracowni, aby zobaczyć, jak woodworkers zręcznie manipulują drewnem kokeshi, jak rzeźbienie masła - aby ciało potrzebowało tylko kilku wykwalifikowanych rąk. Artysta trzeciej generacji Yasuo Okazaki ma 40 lat doświadczenia i pracuje w swoim własnym studio. Mówi, że kolekcjonerzy dostrzegają skromne mimikę lżejszych i uzdrawiających lalek. Lalki przeżywają obecnie pewien rozkwit popularności wśród mieszkańców miast kokeshi "Pielgrzymki" do różnych bukolicznych miejscowości w regionie.

Naruko Onsen jest około 45 minut pociągiem od Furukawa, który jest połączony z Sendai przez regularne i Shinkansen (bullet train) usługi. Poglądy na odcinku Furukawa do Naruko Onsen są szczególnie piękne jesienią.

Papierowe latarnie w prefekturze Aomori

Pierwotnie używane jako źródło światła w Japonii, papierowe latarnie są obecnie w większości dekoracyjne, zwisające poza barami i restauracjami lub wyświetlane na matsuri (festiwale). Latarnie są wytwarzane w całej Japonii (centrum Tokio jest także domem dla wykwalifikowanych twórców latarni), ale Tōhoku jest szczególnie znane ze swojej masywności nebuta latarnie, wystawiane podczas Aomori Nebuta Matsuri (pierwszy tydzień sierpnia).

W gorącej wiosce Kuroishi w prefekturze Aomori, Yuichi Mori robi bogato malowane latarnie na podobieństwo kokeshi lalki. Dawniej malarz latawiec od 40 lat, Mori używa dużych, śmiałych pociągnięć pędzla na swoich pracach, z motywami zawierającymi piwonie i mitologiczne stwory.

Kuroishi jest około 90 minut jazdy pociągiem od miasta Aomori.

Żelazko w Iwate

Wysokiej jakości wyroby żelazne zostały wykonane w prefekturze Iwate od XVII wieku, kiedy obszar ten był znany jako Nambu po rządzącym klanie tamtych czasów; elementy żeliwne z tego regionu są nadal określane jako Nambu Tekki (Nambu Ironware). Wśród hut w regionie, Iwachu, założony w 1902 roku, jest wysoko ceniony za czajniki do herbaty, naczynia kuchenne i inne przedmioty gospodarstwa domowego. Wrząca woda w doniczkach Iwachu uwalnia niewielkie ilości żelaza, co nadaje wodzie miękką, łagodną konsystencję i jest korzystne dla osób z niedoborem żelaza.

Iwachu znajduje się około 20 minut spacerem od stacji Sembokucho, jeden przystanek od stacji Morioka (2½ godziny pociągiem z Tokio).

Malowane świece w Aizu

Aizu Erōsoku są kolorowo ręcznie malowane świece, które zostały wyprodukowane w regionie Aizu w prefekturze Fukushima od ponad 500 lat. Świece są pieczołowicie wykonane: knoty są ręcznie zwijane i zanurzane w wosku ponad trzydzieści razy, co nadaje świeczkom delikatne "pierścienie wzrostu" podobne do tych znalezionych w drzewach.

W przeszłości, Aizu Erōsoku były używane do ołtarzy buddyjskich, więc wykorzystują (przyjazny weganom) wosk pochodzenia roślinnego, który wytwarza mniej sadzy. Są one tradycyjnie udekorowane pomyślnymi motywami i lokalną florą, takimi jak kwiat Adonis, choć pojawiają się również bardziej współczesne wzory. Yamada Shōten (11-29 Tateuma-machi, Aizu-Wakamatsu, Fukushima) to studio usytuowane 10 minut spacerem od stacji Nishi-Wakamatsu, w której można zrobić zakupy i zobaczyć świece.

Kora wiśni w Kakunodate

Kabazaiku stolarka, wykonana przez nałożenie pasków poddanych obróbce kory z drzewa wiśniowego na elementy wykonane z drewna wiśniowego, jest chwalona za lśniącą okleinę, gładką powierzchnię i bogatą kolorystykę. Mówi się, że statek ten był pionierem w posiadaniu klanu Samurai rządzącego w Kakunodate w prefekturze Akita w latach 80. XVIII wieku.

Biorąc pod uwagę antybakteryjny, hermetyczny charakter kory, początkowo był używany do wyrobu takich przedmiotów jak pudełka na leki i tytoń oraz pojemniki na herbatę. W końcu wielu samurajów straciło swój status, stali się pełnoetatowymi rzemieślnikami i stworzyli coraz bardziej wyrafinowane przedmioty. Rzemieślnicy byli świadomi trwałości, wykorzystując jedynie część kory drzewa, umożliwiając szybką regenerację.

W dawnej dzielnicy samurajów w Kakunodate, Kabazaiku Denshokan (Cherry-Bark Craft Centre) ma wiele kabazaiku przedmioty na wystawie i rzemieślnicy pracujący na miejscu.

Kakunodate jest na linii Shinkansen, około trzech godzin na północ od Tokio.

Zabawki ludowe w Miharu

Hikoji to pracownia ludowo-zabawkowa, mieszcząca się w majestatycznym 400-letnim drewnianym domu w wiosce rzemiosł Deko-yashiki, Miharu, Fukushima. Podczas gdy Hikoji słynie z drewnianych koni, produkuje także szereg kapryśnych postaci z papieru-mâché.

Hikoji specjalizuje się w chińskich motywach zodiakalnych, daruma lalki (na podobieństwo Bodhidharmy, założyciela buddyzmu Zen), oraz maneki-neko (koty "kuszące").

Deko-yashiki jest 10 minut taksówką od stacji Miharu, która jest około dwóch godzin shinkansen i pociąg z Tokio.

Talizmanu jastrzębi w Yonezawa

Sasano Ittōbori to rodzaj rustykalnego amuletu, wycinany z lokalnych gatunków drewna za pomocą wyspecjalizowanego tasaka. Te amulety mają historię sięgającą ponad tysiąca lat w Yonagawa Yamagaty i wymagają niewiarygodnej zręczności, aby wyrzeźbić, ponieważ skomplikowana forma jest wyrzeźbiona z jednego kawałka drewna.

Podczas gdy istnieją liczne motywy dla amuletów, takich jak bóstwa buddyjskie, najpopularniejszym jest otaka-poppo (taka oznacza "jastrząb", oraz poppo jest "zabawką" w rdzennym języku Ainu). Uważa się, że wykorzystując siłę jastrzębia, szczęście się rozwinie.

W atelier w Kanpu (5742-1 Sasano-honcho, Yonezawa), około 30 minut piechotą od stacji Minami-Yonezawa, goście mogą malować własne jastrzębie (¥ 800 do ¥ 1000). Yonezawa jest około dwie godziny z Tokio od Shinkansena.

Ci, którzy nie są w stanie dotrzeć do Yonezawy, mogą również znaleźć talizmany w muzeum-Tohoku Standard Market, profesjonalnie wyszkolonym emporium rzemiosła Tōhoku w Sendai (naprzeciwko dworca kolejowego).

Trochę wszystkiego w Morioka

Dla podróżujących, którzy chcą uczestniczyć w życiu rodzinnym, z całą gamą sprytnych opcji w jednym wygodnym centrum, wybierz się do Placu Handi-works w Morioka. Ten duży kompleks ma 14 małych warsztatów i pracowni. W każdym studiu zwiedzający mogą obserwować rzemieślników w pracy, a także próbować swoich sił w tworzeniu prostych przedmiotów rzemieślniczych.

Wśród rzemiosła są barwienie tekstyliów, ceramiki i bambusa, a także tradycyjne warsztaty żywieniowe. Również na wyświetlaczu jest pełnowymiarowa magariya Dom wiejski - świetny przykład tradycyjnej architektury wiejskiej, charakteryzujący się dwuspadowym dachem krytym strzechą i przymocowaną stajnią. Przestronny sklep na miejscu sprzedaje ponad 3500 produktów rzemieślniczych. Aby się tam dostać, wsiądź w autobus (około 25 minut) ze stacji Morioka.