Gdzie zobaczyć Szczygieł i inne obrazy znane z książek i filmów

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Zdobywca nagrody Pulitzera za fikcję w 2014 roku obraca się wokół małego malarstwa holenderskiego, którego nazwa pochodzi od powieści Carella Fabritiusa z 1654 roku. Szczygieł. Powieść Donny Tartt zainspirowała nowe zainteresowanie holenderskim obrazem Złotego Wieku, przyciągając tłumy do galerii w Nowym Jorku na początku tego roku, kiedy to dzieło sztuki wykonało rzadką zagraniczną podróż ze stałego domu w Holandii.

Ale Szczygieł nie jest jedyną wartą uwagi książką lub filmem w ostatnich latach, aby przyciągnąć myślących sztukę podróżników do muzeów i galerii. Oto krótka lista prac spopularyzowanych w druku i filmie - i gdzie można je znaleźć na wystawie.

Fabritius Szczygieł - Mauritshuis, The Hague, Holandia

Malutki trompe l'oeil, przedstawiający małego szczyglika przykutego do karmnika, jest obiektem fascynacji i obsesji w powieści Donny Tartt. Na początku opowieści 13-letni bohater ogląda obraz wyświetlany w Metropolitan Museum of Art w ramach wystawy na temat holenderskich mistrzów. Matka Theo wyjaśnia, że Carel Fabritius był uczniem Rembrandta, a później nauczyciela Vermeera - i dzwoni Szczygieł "najbardziej niezwykły obraz w całym spektaklu". Chwilę później w muzeum eksplodują bomby; po oszałamiającej wymianie z umierającym nieznajomym, Theo wyskakuje z wraku z obrazem w swojej torbie, uruchamiając łańcuch wydarzeń, które stanowią podstawę 773-stronicowej powieści.

Biorąc pod uwagę, że epicka opowieść zaczyna się w Nowym Jorku, dobrze jest, że kiedy obraz został wypożyczony po raz pierwszy od trzech dekad, jego globalna trasa zakończyła się w The Frick Collection. Linie owinięte za rogiem podczas wystawy, która przyciągnęła rekordową liczbę 61 000 odwiedzających w okresie od października 2013 r. Do stycznia 2014 r.

Szczygieł wraca do domu w Mauritshuis w Hadze w Holandii.

Moneta San Giorgio Maggiore o zmierzchu - Muzeum Narodowe Cardiff, Walia

Jak w Szczygieł, historia zaczyna się w Met w popularnym remake'u z 1999 roku Sprawa Thomasa Crown'a. Akcja rozpoczyna się od nagłej kradzieży Moneta San Giorgio Maggiore o zmierzchu (Saint-Georges majeur au crépuscule) ze ściany muzeum. Historia opowiada o prywatnym detektywie i detektywie z NYPD, którzy ścigają tytułową postać, próbując odzyskać dzieło sztuki - obraz olejny na płótnie wyspy weneckich klasztorów o zachodzie słońca.

Claude Monet zakończył impresjonistyczne arcydzieło w 1908 roku, po powrocie do Francji ze swojej pierwszej i jedynej wycieczki do La Serenissima. Wenecja, jak powiedział Monet, była miastem "zbyt pięknym, by je namalować". Nie dlatego, że nie próbował: wkrótce po zakończeniu malowania dzieło zostało sprzedane walijskiemu kolekcjonerowi, który później umieścił obraz w swoim stałym domu w Muzeum Narodowym w Cardiff w Walii.

Renoir Obiad na łodzi - The Phillips Collection, Washington, DC

Kolejne francuskie arcydzieło znalazło się w jednym z najpopularniejszych współczesnych francuskich filmów, by stać się międzynarodowym hitem ostatnich lat: Jean-Pierre Jeunet w 2001 roku Le fabuleux destin d'Amélie Poulain (lub po prostu Amèlie). Odwiedzając starszego sąsiada, który odtwarza słynne dzieła sztuki, samotny bohater identyfikuje się z jedną z młodych kobiet przedstawioną w obrazie Pierre-Auguste'a Renoira z 1881 r. Obiad na łodzi (Le déjeuner des canotiers).

W swoim przedstawieniu przedstawiającym spokojną popołudniową scenę na balkonie z widokiem na Sekwanę, Renoir opisał swoich przyjaciół i znajomych, w tym Gustave'a Caillebotte'a, znanego mecenasa sztuki, i Aline Charigot, krawcową, którą później poślubił. Ale postacią, która zwraca uwagę Amèlie, jest Ellen Andrée, jedna z artystek Edgara Degasa - wycofana z imprezy, pije z kieliszka i patrzy w dal.

Dziś obraz można znaleźć w kolekcji Phillipsa w Waszyngtonie.

Vigée-Le Brun Królowa Marie-Antoinette i jej dzieci - Chateau de Versailles, Francja

Film Sofii Coppoli z 2006 roku Maria Antonina ustaw historyczną opowieść o powstaniu i upadku austriackiej królowej francuskiej na soundtrack do rock-and-roll. W pewnym momencie historii, próbując odzyskać przychylność publiczności coraz bardziej rozwścieczonej swoim dekadenckim stylem życia w okresie poprzedzającym rewolucję francuską, młoda Marie pozuje do portretu z trójką dzieci. Scena inspirowana jest Queen Marie-Antoinette i Jej Dzieci (1787), ostatni z serii portretów królewskich wykonanych przez malarza Elisabeth Louise Vigée-Le Brun, bliskiego osobistego przyjaciela królowej.

Jak zauważają historycy sztuki, dzieci nie były zazwyczaj przedstawiane w obrazach sądowych z tamtych czasów - pozowanie z rodziną najwyraźniej było próbą okazania większej sympatii krytycznej opinii publicznej. Pomimo nowoczesnego podejścia do filmu, z obrazu jasno wynika, że Coppola nie korzystała z żadnych swobód z nadrzędną osobistą modą Marii Antoinette: film zdobył Oscara za kostiumy.

Odpowiednio, portret jest wystawiony w Wersalu.

Toulouse-Lautrec's Jane Avril - MOMA, Nowy Jork

Przed Baz Luhrmanna Moulin Rougebył John Huston Moulin Rouge - film z 1952 roku zdobył siedem nominacji do Oscara i zdobył dwie nagrody za reżyserię i reżyserię kostiumów. Fabuła opowiada o wczesnej karierze artysty Henri de Toulouse-Lautreca, który znalazł inspirację dla swoich szkiców i obrazów w słynnym kabarecie Paryża w Belle Époque z końca XIX wieku. Zsa Zsa Gabor wcieliła się w postać kanadyjskiego tancerza Jane Avril, jednego z ulubionych przedmiotów Toulouse-Lautreca.

Wystawa jego odbitek, plakatów i ilustrowanych książek - The Paris of Toulouse-Lautrec: Druki i plakaty, w tym litografia z 1893 r. Jane Avril - jest prezentowany w MoMA w Nowym Jorku do marca 2015 r.

Vermeer's Dziewczyna z perłą - Mauritshuis, The Hague, Holandia

Najsłynniejszy obraz Johanne Vermeera, Dziewczyna z Perła Kolczyk (1665), zainspirował powieść Tracy'ego Chevaliera z 1999 roku o tej samej nazwie. Historia Chevaliera opiera się na ogólnie przyjętym założeniu, że obraz nie jest portretem konkretnej osoby, ale "tronem", czyli obrazem postaci, rzucając "dziewczynę z perłą" jako prawdziwą osobę. W powieści, 16-letni Griet, sługa domowy, jest protagonistą i narratorem, siedzącym jako model artysty w lśniących perłach, które należą do żony Vermeera.

Książka była hitem, strzelając na szczyt New York Times lista bestsellerów, z ponad 2 milionami egzemplarzy opublikowanych w 36 językach. Obraz pozostaje niezwykle popularnym rysunkiem literackim - podczas niedawnej światowej trasy koncertowej, a teraz z powrotem w stałym miejscu w Hadze, jest drugi pod względem popularności dla jeszcze jednego obrazu z holenderskiego złotego wieku.

Być może słyszałeś o tym: Szczygieł.