Podążając śladami królewskimi: rumuński "Prince Charles Walk"

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Ponad dekadę temu książę Karol rozwinął szczególne zainteresowanie rumuńskimi krajobrazami. Podczas różnych wizyt dodał mocny głos sprzeciwu do proponowanego parku rozrywki "Dracula Land" i zwiedził kilka wiosek, pochwalając ich oddanie dziedzictwu i tradycyjnemu stylowi życia.

W 2003 roku wędrował szlakiem o długości 20 km pomiędzy klasztorami Putna i Suceviţa, a wkrótce stał się znany jako "Prince Charles Walk". Ta rozrywka zawsze była popularną jednodniową wycieczką na długo przed wizytą królewską. W harmonijny sposób łączy wszystkie elementy, które sprawiają, że ten obszar Rumunii jest pamiątkowo eklektycznym objazdem ze zniszczonej Transylwanii: parą ważnych klasztorów, kameralnym spojrzeniem na wiejskie życie, zanurzeniem się w kalibru pocztówkowym, urwistym wiejskim mołdawskim krajobrazem i łagodnym wysiłkiem chodzić po lesie.

Książę Karol przeszedł z Suceviţa do Putny, ale ci, którzy polegali na transporcie publicznym, aby dostać się do i ze szlaków, prawdopodobnie lepiej by to odwrócili i zaczęli od Putny. Można do niego dotrzeć niecodziennym, pełzającym, ale malowniczym, trwającym dwie i pół godziny pociągiem z Suczawy, najbliższego dużego miasta i doskonałego miejsca na zwiedzanie słynnych klasztorów w regionie.

Putna Monastery

Po wytrząśnięciu znieczulającego wpływu jazdy pociągiem udaj się prosto do klasztoru Putna. Zbudowany w latach 1466-1381, Putna nie przyjmuje wielu zagranicznych turystów, ponieważ nie ma w sobie pochyłości, falsyfikatów zewnętrznych ze strachu przed Bogiem, znalezionych w innych słynnych klasztorach w regionie. Zamiast tego przyciąga głównie rumuńskich gości, ponieważ jest to miejsce ostatecznego spoczynku Ştefana cel Mare (Stephen the Great, 1433-1504), którego Rumuni wciąż uważani są za bohatera narodowego.

W czasie rządów księcia mołdawskiego, gdy Ştefan nie był zręcznie odpychający wojsk z Polski i Węgier, stawiał czoła przytłaczającym przeciwnościom, stawiając opór imperium osmańskiemu. Ten wyczyn uczynił go czczonym w całej Europie. Papież Sykstus IV nadał Ştefanowi Atheta Christi (Champion Chrystusa) i został kanonizowany przez rumuński Kościół Prawosławny. Jest on także uznawany za założyciela wielu klasztorów w okolicy, które wciąż istnieją dzisiaj, w tym w Putnie. Poszukaj jego imienia, widocznego na wzgórzu na południe od wioski. W klasztornym muzeum znajduje się kilka skarbów, w tym Święta Księga, którą Ştefan niósł, gdy szedł do bitwy.

Na szlaku

Ślady niebieskich krzyżówek szlaku, niektóre z nich dość wyblakłe, właściwie nie zaczynają się prawie 2 km przed wsią. Wyjeżdżając z Putny, skręć w pierwszą w prawo na nieutwardzoną drogę po wyjściu z bramy klasztoru i podążaj za krzywą "S" wokół krawędzi wioski. Droga przecina mały strumień i przez jakiś czas jest równoległa do strumienia, zanim pierwszy niebieski krzyż pojawi się na bocznej barierze małego cementowego mostu.

Droga wije się obok zabudowań gospodarczych, płochliwych zwierząt i intrygujących zdjęć wiejskiego rumuńskiego życia, po czym gwałtownie skręca w lewo i obfite niebieskie krzyże prowadzą stromym zboczem w głąb lasu. Droga w końcu staje się o wiele mniej stroma, ale pod górę trwa kilka kilometrów przez spokojny, nieskażony las, zanim zacznie się łagodny zjazd. Chociaż oznaczenia są czasami cienkie, szlak jest dość łatwy do naśladowania, dopóki nie połączy się z drogą wyrębu. Ta nieutwardzona, przerywana błotnistą drogą w końcu wychodzi z lasu, zmienia się w brukowaną drogę (gdzie niebieskie oznaczenia znikają całkowicie) i rozrzucone domy stają się obfite, zanim droga kończy się przed drzwiami klasztoru Suceviţa. Wycieczka powinna zająć około pięciu godzin.

Klasztor Suceviţa

Klasztor Suceviţa, wybudowany w latach 1582-1601, jest największym i prawdopodobnie najbardziej ekskluzywnym ze słynnych malowanych klasztorów południowej Bukowiny. Zewnętrzna część kościoła we wzmocnionej obudowie jest prawie całkowicie pokryta głównie czerwonymi i zielonymi freskami (z ok. 1590 r.), Z wyjątkiem zachodniej ściany, która, jak głosi legenda, została niedokończona po śmierci artysty z upadku rusztowania. Inni wysoce przesądni artyści byli zbyt wystraszeni, aby kontynuować swoją pracę.

Stąd można albo autostopem (bardzo powszechną praktyką na rumuńskim terenie wiejskim), albo opuścić przejeżdżający minibus na północ w kierunku Rădăuţi, skąd odjeżdżają autobusy co godzinę, aby zabrać cię z powrotem do punktu wyjściowego Suczawy.

Ten artykuł został opublikowany po raz pierwszy w październiku 2011 r. I ostatnio zaktualizowany w kwietniu 2015 r.