Sztuka i architektura w Niemczech

2024 Autor: Ada Peters | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 15:36

Skrupulatnie twórcza ludność Niemiec w znacznym stopniu przyczyniła się do rozwoju kultury międzynarodowej, szczególnie w XVIII wieku, gdy sądy saksońskie w Weimarze i Dreźnie przyciągnęły jedne z największych umysłów w Europie. Przy tak bogatych tradycjach, mimo wstrząsów w najnowszej historii tego kraju, inspiracja rzadko pojawiała się u nowych pokoleń niemieckich artystów.

Zakres niemieckiej architektury jest tak niezwykły, że można odbyć całą podróż opartą wyłącznie na temacie. Pierwsza wielka fala budynków pojawiła się w okresie romańskim (800-1200), czego przykładem może być katedra w Trewir, kościoły w Kolonii i kaplica pałacu Karola Wielkiego w Akwizgranie.

Styl gotycki (1200-1500) najlepiej oglądać w katedrze w Freiburgu w Münster, katedrze w Kolonii i Marienkirche w Lubece. Gotyckie konstrukcje z czerwonej cegły są powszechne na północy Niemiec, z budynkami takimi jak Dom Schwerina i Nikolaikirche w Stralsundzie.

Do klasycznego baroku, znakomitego Residency Balthasara Neumanna w Würzburgu, wspaniałej katedry w Passau i wielu klasyków starego centrum Drezna, trzeba koniecznie zobaczyć. Neoklasycznym okresem XIX wieku kierował Karl Friedrich Schinkel, którego nazwisko pojawia się w całych Niemczech.

W 1919 roku Walter Gropius założył ruch Bauhaus, próbując połączyć teoretyczne problemy architektury z praktycznymi problemami, z jakimi borykają się artyści i rzemieślnicy. Bauhaus rozkwitł w Dessau-Rosslau, ale wraz ze zdobyciem nazistów Gropius opuścił Niemcy na Uniwersytet Harvarda.

Albert Speer był ulubionym architektem Hitlera, znanym z pompatycznych neoklasycystycznych budynków i wielkich planów zmiany oblicza Berlina. Większość jego epickich dzieł nie została zbudowana ani spłaszczona podczas II wojny światowej.

Frankfurt pokazuje, jak Niemcy przyjmują nowoczesny wieżowiec. Aby rzucić okiem na przyszłość niemieckiej architektury, wybierz się na Potsdamer Platz, Leipziger Platz i dzielnicę rządową na północ od Reichstagu w Berlinie, które są lśniącymi klepkami szkła, betonu i chromu.

Renesans spóźnił się do Niemiec i jego twórców, ale rozkwitł, gdy już się opanował, zastępując dominujący styl gotycki. Rysownik Albrecht Dürer z Norymbergi był jednym z najwybitniejszych portretistów na świecie, podobnie jak płodny Lucas Cranach the Elder, który pracował w Wittenberdze od ponad 45 lat.

Okres baroku przyniósł wielką rzeźbę, w tym dzieła Andreasa Schlütera w Berlinie; podczas gdy romantyzm wyprodukował jedne z najsłynniejszych obrazów Niemiec, czego najlepszym przykładem są Caspar David Friedrich i Otto Runge.

Na przełomie XIX i XX wieku pojawił się ekspresjonizm o wielkich nazwiskach, takich jak urodzony w Szwajcarii Paul Klee i urodzony w Rosji malarz Wassily Kandinsky, którzy również byli związani ze szkołą projektowania Bauhaus.

W latach dwudziestych sztuka stała się bardziej radykalna i polityczna, a artyści tacy jak George Grosz, Otto Dix i Max Ernst odkrywali nowe koncepcje Dady i surrealizmu. Käthe Kollwitz to jedna z niewielu wybitnych artystek epoki, znana z rysunków o socrealistycznym stylu.

Jedynym zachętą dla nazistów były epicki styl propagandy artystów takich jak Mjölnir; Niezgodni artyści, tacy jak rzeźbiarz Ernst Barlach i malarz Emil Nolde zostali uznani za "degeneratów", a ich dzieła zostały zniszczone lub zarekwirowane do tajnych prywatnych kolekcji.